Herşey gece oldu
Ölümler gece gece
Yeni hayatlar canlar
Sevdalar göz yaşları
Bırakıp gitmeler
Hepsi gece oldu
Hüzünlü bakışları arasında
Üzgün gibi duran gözleri
Leylak gibi kokusuyla
Yaprağı andıran sadeliği
Ah ah kim bilir şimdi nerde
Ve hâlâ ağlıyorsan
Süzülebiliyorsa gülücükler dudaklarından
Koşabiliyorsan yoruluncaya kadar kadar sokakta
Duyabiliyorsan sesini doğanın
Anlayabiliyorsan esen rüzgârı
Bağırabiliyorsan korkmadan
Bırakıpta gittiğin gibi değil geceler.
Ben değil sokaklar garip.
Seni özleyen kaldırımlar,yollar.
Sanma ağlayan benim,
Yağmur ıslatmıştır gözlerimi
Sarmasaydı geçim derdi
Bende severdim mecnuncasına
Bir can yaratmak uğruna
Bin can vermek
Kader olmuş yolumuza
Dost sohbetleri hançer sanki yüreklerde
Bazen bahar gelirdi bu şehre
Çocuklar şen kahkaha atar, eğlenirlerdi.
Ve biz tüm bunlara bakarak hüzünlenir,
Geçmişi hatırlardık.
Şakaklarımıza düşen aklardan sonra
Bilirdik dönmeyecekti akrep geri
Koyduğun yerde değilim, kaldığım yerdeyim
Sanma sen köşe taşı oldun hayatımda
Sadece uğradığım bir kapısın
Arkamdan ileri geri konuşurmuşsun
Demek ki sevmeyi sana ben öğretmişim
Şimdi sus daha fazla batma kendi bataklığına
En güzel düşleri vereceklerini bilse bile
Hiç yaşanmamış bir hayatı sunsalarda önüne
Bu çocuk şehri terketti
Yaşanmamış bir zamandan, yaşanmayacak zamanlara
Kalmalar utansın, gitmeler kıskansın
Vedalar bizimle; esenlikler sizinle olsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!