Herkes Gitmek İçin Gelmiş
Herkes gitmek için gelmiş,
Bu hayata dair ne varsa,
Bir yolcu gibi geçiyor önümüzden,
Bir gölge gibi dokunup kayboluyor.
Herkez kendini şair herkez kendini edebiyatcı sanmış
Üç şiir yazan şair,
Bir yıldız gibi parlamış kendi aynasında,
“Ah, ben sanatımın doruğundayım,”
Demiş, saçlarını rüzgara savururken
Herkes Yerini Kendisi Seçti
Hayatıma gelenler,
birer misafir gibi oturdular kalbime.
Kimisi ışık getirdi,
kimisi gölge;
Her Yerde Sen
Baktığım her yerde olmasan bile,
Gözlerimin daldığı her köşedesin.
Gökyüzünde süzülen bir bulut gibi,
Rüzgârın fısıltısında gizlenmişsin.
Hiçbir Ceset Sahipsiz Değil
Korkma bana âşık olmaktan,
ya da çekip gitmekten.
Çünkü kalbimdeki hiçbir cesedi
sahipsiz bırakmadım ben.
Hoş Geldin Sevdiceğim
Gelen gideni aratır derler ya,
Hepsi yalan, boş bir söz sadece.
Ne eski anılar, ne eski özlemler
Yeni sevdanın yanında kalır gölgede.
İKİ KÖR
Dünyada iki kör tanıdım,
Biri beni görmeyen sen,
Diğeri senden başkasını görmeyen ben.
İnancımı Aldınız, Gidin Artık”
İnsanlara inancım kalmadı,
Dilinizde dua, kalbinizde kin varmış meğer,
Bir selamla başlar gibi görünüp,
Bir mızrapla bitirmişsiniz her dostluğu gizliden.
İnsan Gibi Yaşamak
İnsan gibi yaşamak çok mu zor,
Düşünüyorum gecenin sessizliğinde,
Yalnızlıkla sarmaş dolaş,
Ve kendine soruyorum:
İstanbul Bize Küstü
İstanbul sana bana küstü,
Bir gece vakti sessizce döndü sırtını,
Boğaz’ın hırçın dalgalarına sakladı gözyaşlarını,
Yıldızlar kayboldu camilerin kubbesinde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!