Tahammülsüzlükle Sana Sığınışım
Kimseye tahammülüm kalmadı artık,
Her ses boğuyor içimdeki yankıyı,
Her bakış zehirliyor günümü,
Her söz taş kesiliyor ruhuma.
Sana şiir yazmak ahmaklıktır
Gecenin içinden bir ses yükselir,
Karanlık bir gölgenin yorgun nefesi gibi,
Her kelime damla damla düşer,
Toprağa, taşa, unutulmuş defterlere.
Sen İste Ben Nefesin Olayım”
Sen iste,
ben nefesin olayım…
Her soluğunda içini dolduran,
yokluğunda seni boğan…
Sen Kendine İhanet Ettin
Sen… Kendine ihanet ettin,
yoksa benim her yalanından haberim vardı.
Zaten içimdeki boşlukta
sessiz çığlıklar yükseliyordu,
Sen Öldün, Ben Bittim Anne
Sen öldün, ben bittim anne…
Kelimelerim sustu, dudaklarım kanadı,
gözlerimden taşan yaş,
dünyamı sele verdi.
Sen Susma Sevgilim”
Sen susma sevgilim,
Çünkü sen sustukça,
Geceler uzuyor,
Cümleler kararıyor,
GÖZ KAPAKLARINDAN ÖPMEYE GELECEĞİM
Sen uyu sevgilim…
Bu gece rüyaların en güzel yerine saklanacağım.
Göz kapaklarından öpmeye geleceğim,
Sessiz, ürkek bir rüzgâr gibi.
Şerefsizliğine
Bir vakitler şerefine kaldırdım kadehi,
Gözlerinde parlayan umutların şarkısına.
Şimdi kupkuru bir masada oturuyorum,
Camın dibinde yalnızlığın tortusuyla.
Sessizce Yüreğime
Sen sadece sana yazdıklarımı okudun,
Kelimelerimin gölgesinde dolaştın,
Satırların arasında saklı kalan
Binlerce nefesin sesini duymadın.
Sessiz Çığlık
Bir kadın vardı, elleri nasırlı,
Ömrü boyunca sevdayla yoğrulmuş,
Her sabah çocuklarının saçlarını okşar,
Kendi acısını içinin en derinine gömmüş.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!