Mithat Yaban Şiirleri - Şair Mithat Yaban

bahçesinde su kuyusu olan
odalarında yüklük bulunan
hayatlı-sayatlı
ahşap iki katlı
fakir evinde dünyayla tanıştım

saçları yumuşak gökkuşağı
sanki temmuz sarısı
boya değil

gözleri gece mavisi ile
orman yeşili arası

yırtmaçlardan görünen bacak
yetiyordu bizlere
sonra etekler kısalıp
çıkıverdi dizlere

derken mini minimini şort

dalgaların sesini görmezlikten gelerek
sabaha dek sevgiliye göz kırpar
gün doğarken yorulur
akşama değin uykuya yatar

bıkmaz usanmaz yorulmaz

akan su gibidir
deposu dolu hoşgörüsünde
duygulu anlar yaşatır
çiçek açan bahçelerinde

sıcak fırtına gibidir

unutmam asla dostu arkadaşı
vefadır benim adım
olurum onların
candan sırdaşı.

ararım sorarım kuşa kelebeğe

bazısı yaşamış sevdadan yana
aramamış hiç meyi
yaşamı bu sanan
çıkmamış meyhaneden diğeri

eser bırakıp sevgi veren

yaşıyorum sanki körler kentinde
görüyor üzülüyor konuşuyorum
hiç kimse görmüyor konuşmuyor
hissetmiyor gelen tehlikeyi
sanki
ölü toprağı örtülmüş üstlerine

yıllarca etrafında dolandım
nasıl olsa beni sever sandım
pervane olup ateşinde yandım
kurtar beni aşkım.

gülen gözlerle bakışına

otuzüç yıl sonra
sana döndüm Devrek
biliyorum güzelsin şirinsin
sen benim
dünya ile tanıştığım yersin