Mithat Yaban Şiirleri - Şair Mithat Yaban

sözleşmedir grevdir söylencesi
sendikadır tek güvencesi
çalışırken güçlüdür de
yoksul bırakılmış emeklisi

cılızdır çıkmaz pek sesi

sevgi yeşertir bütün güzellikleri
paylaşmak acıyı tatlıyı birlikte
sevmek insanı doğayı
budur insan olmanın özellikleri

ince eleyip sık dokuyun

deme armutun sapı
üzümün çöpü var
eğer sevmesini biliyorsa
o zaman yaşıyordur insan

arının iğnesine

gözlerinin ışığı dipdiri
çok kırılmış örselenmiş
talihsiz çocuklardan biri
ressam olsam çiçeklerle
çizerdim yüzünü
müzikçi olsam bu bakışın

severim tüm insanları
Avrupalı Asyalı Afrikalı
Amerikalı
Zenci Sırp Hırvat Ermeni
siyah beyaz kızıl sarı
farketmez

seyrederken yüreğimdeki dolunayı
harman savrulur
uçuşur samanlar
anımsarım
aşkları
ve kırk yıllık günahları

o
ömrünün ilkbaharında
terü taze bir çiçek
sense sonbaharındasın yaşamın
az mı geceler çaldın felekten
düşündüklerinden utanmalı

yüreğimin bahçesindeki gül
öter dalda bülbül
hoş geldin benim gülüm
safalar getirdin bedenime

yorgun uykusuz geceler

taş üzüntüsünden ağlıyordu
toprak onu teselli eder
yürek bir başka atar
yanında dost bulursa

sonbaharda ağaç hüzünlüdür

cilveli fatma
bizim mahallenin kızıdır
bir gözü aşkta
aklı fikri oynaştadır

anası namazında niyazında