Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Şu yalan dünyanın bitmez cefası
Bir derde düşersin, gerisi gelir
Yalandır her şeyi yoktur vefası
Bir derdi aşarsın, serisi gelir

Bundan böyle dünyam yıkılır diye

......

Gurbeti içime sindiremedim
Ok gibi içimi deliyor gurbet
Elemlerim çoktur, dindiremedim
Beni yerden yere çalıyor gurbet

Zerrecikler kristal gibi
Büyüdükçe hardal gibi
Üşüdükçe metal gibi
İner beni buluverir

Ya güz, ya yaz, ya bahardır

Herkes mal derdinde herkes işinde
Ömrünü tüketir dünya peşinde
Emekli olmamış altmış yaşında
Geceyi gündüze katıp calışır

Yorulur boş yere,istikbal diye

Gönülden gönüle yol var bilesin
Sen orada, ben burada, farketmez
Ben seninle sen benimle bilesin
Sen orada ben burada farketmez

Aramızda kurulmuş gönül bağı

Hayatım boyunca didindim durdum
Cefa mı ararsın çok arkadaş çok
Kanaat eyledim yetindim durdum
Sefa mı ararsın yok arkadaş yok

Gurbet hasretiyle canımı yaktım

Ah anam!

Sahura kalkmışım sofra başında!
Ah anam vah anam deyip ağladım
Ne suyunda tat var ne de aşında
Yutkuna yutkuna yiyip ağladım!

Adamı azdırır deyyus zamane
Susanın aklına limon sıkayım
Bana sus diyenler deli divane
Pusanın aklına limon sıkayım

Tamahkâr oltaya çok kolay düşer
Paranın uçunu görsün o kadar
Girişir voltaya ayağı şişer
Bir uyanık onu kursun o kadar

Öyle hırsı var ki karun’dan beter

Yine efkar yine dert, yarı gece uyandım
Kalktım dikiliverdim, daldım daldığım kadar
Elimde bir sigara, sandalyeye dayandım
Balkonda kalıverdim kaldım kaldığım kadar

Göz attım gök yüzüne uzattım bakışımı