Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Dünyaya ağlarken açtım gözümü
İlk sütümü içtim ölüm başladı
Öyle bir korku ki sardı özümü
Eve hüzün saçtım yolum başladı

Bana sorulsaydı asla gelmezdim

Adına layık adam!

Ömer Abdülaz’izin hilafet zamanında
Bizans’la ordusunun bir savaşı anında

Yirmi mücahit asker esir düştü kafire

Gidişat bozuk!

Yaşanacak devir, değil bu devir
Yönümüz yön değil gidişat bozuk!
Soytarılar muhbir, medya müzevir
Günümüz gün değil gidişat bozuk!

Geçti benden sevdalık, yol göründü, el veda
Allaha ısmarladık, “dur” desen de geç artık!
Uzak dur ki yakmasın, matemlerle bu sevda
Başa gelen çekilir, “zor” desen de geç artık!

Geldi geçti başımdan, fırtınalı bir devir

Yok iken bu alemde var edilmiştir insan
Geçmişi dünü böyle, insan demek bu demek
Hem “En Güzel Şekilde Yaratılmıştır” insan
Şerefi şanı böyle, insan demek bu demek

Eşref-i mahlûkâttır insanın yeri başka

Uyan millet uyan vatan gidiyor
Dış güçler ülkeyi talan ediyor
Hareket alanın bitti bitiyor
Uyan ey milletim, dön kendine gel

Köylünün toprağı giderken sele

Vay haline dara düştü fukara
Parası yok, hatırı yok zavallı
Komşusuna edecekti mudara
Arası yok, hatırı yok zavallı

Kızılaya bildirmişti durumu

Simdi gençler gittigi yer mahallenin çayhanesi
Onlari orda yakalar seytanlarin avanesi
Yetisip kehriz olurlar dünyanin en enayisi
Bir kalori bile etmez onlarin her bir tanesi

Hür yasariz bu dünyada zorlama yok dinimizde

Gibiydim

Yellere kapılan yaprak misali
Savrulup uçarken konar gibiydim
Yağmurlara hasret toprak misali
Hararet saçarken yanar gibiydim

Artık ne rüzgar eser, ne de ondan bir eser
Hani esen yellerin tozu olmak hayalin
Gönül sarayı harap ne sap kaldı ne keser
Hani tatlı dillerin sözü olmak hayalin

Ahde vefa erdemdir, ben caymadım sen caydın