Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Dünyaya ağlarken açtım gözümü
İlk sütümü içtim ölüm başladı
Öyle bir korku ki sardı özümü
Eve hüzün saçtım yolum başladı

Bana sorulsaydı asla gelmezdim

Adına layık adam!

Ömer Abdülaz’izin hilafet zamanında
Bizans’la ordusunun bir savaşı anında

Yirmi mücahit asker esir düştü kafire

Gidişat bozuk!

Yaşanacak devir, değil bu devir
Yönümüz yön değil gidişat bozuk!
Soytarılar muhbir, medya müzevir
Günümüz gün değil gidişat bozuk!

Artık ne rüzgar eser, ne de ondan bir eser
Hani esen yellerin tozu olmak hayalin
Gönül sarayı harap ne sap kaldı ne keser
Hani tatlı dillerin sözü olmak hayalin

Ahde vefa erdemdir, ben caymadım sen caydın

Ağalık sona ermiş, “Hepiniz çobansınız”
Devlet reisi yurdun, gözetleyicisidir
Öyle diyor Resülüm, yüzde kaç yapanınız
Kişi ailesinin gözetleyicisidir

Kadın da çocukların hem evinin bekçisi

Simdi gençler gittigi yer mahallenin çayhanesi
Onlari orda yakalar seytanlarin avanesi
Yetisip kehriz olurlar dünyanin en enayisi
Bir kalori bile etmez onlarin her bir tanesi

Hür yasariz bu dünyada zorlama yok dinimizde

Gibiydim

Yellere kapılan yaprak misali
Savrulup uçarken konar gibiydim
Yağmurlara hasret toprak misali
Hararet saçarken yanar gibiydim

Kadınlar Hakkında!

Kadınlar hakkında yazıp çizmeyin
Beşikten mezara hocamız kadın
Dertler had safhada sizde üzmeyin
Cennete vesile, yücemiz kadın!

Kendimize geldik uyandık yine
Ya Allah, Bismillâh Allahuekber
İnsanı severiz küsmüşüz kine
Ya Allah, Bismillâh Allahuekber

Bir başkadır bakışı
Gözden kalbe akışı
Acıdır can yakışı
Karadeniz kızları

Neşe sevinç saçarlar