Ne tuhaf değil mi?
Nefesini hissetmediğin
Gözlerinin içinde kaybolmadığın
Hiçbir şey paylaşmadığın
Bir insanın beyninin en ucra
Köşesine yerleşmesi...
Meğer ne çok sevmişim seni
Bana seni soruyorlar
O gitti diyemiyorum
Esmer bir uğultu kulağım da
Çaresiz , yorgun, bitkin
O gitti diyemiyorum
Aşk havuzunu kuran
Onu gözyaşları ile dolduran
Şehri harap edecek içimdeki zindan
Zulme maruz kalmış
Sevgiye, Barışa ve Güvene hasret olan
Ruhumda kalıcı , derin izler bırakan
Gözlerime mühürlenmiş
Bakışın ömrüme amade
Gülüşünde saklı ömrüm şahane
Demlenir Aşkım gülüşün bahane
Aşkın perde perde düşmüş gönlüme
Çöllere düşmüşüm Aşkından kime ne?
Her bakışın , her gülüşün ,
Her öfkenin Anlamı vardı.
Hasretimin ,masumiyetin, her çiçeğin ,
Her doğan güneşin, biten günün anlamı vardı.
Yokluğunun , kaybolmanın
Herkes gibi olana şiir yazılmaz
Şiir birine yazılmaz o yüzden herkesindir...
Ama biri mutlaka şiir yazdırır.
Sebebi olurlar, Sahibi asla
KARŞILIKLI KONUŞTURMA
(KADIN )
Yine aynanın karşısında, ışık tam ,poz hazır
Kendine aşık oldun, ben çıkıyorum sahneden
Kelimeler süslü, içleri boş, sessizlik hoş
Hasretin en sızılı halinde
Yollardı beni sana getiren
Zamansızdı gelişin, amansızdı gidişin
Cevabın yok demek?
Hasret sancısına
Rüzgarın esintisi sana gelişim
Her yağmur damlasının
Tek tek düşüşü sana gelişim
Sana gelişim
Her kar tanesinin
Birbirine değmeden dans edişi
Seninle doğmuştu umutlu sabahlar,
Bir gülüşünle silinmişti günahlar.
Kalbim seninle çarparken hızla,
Hayaller büyürdü gökyüzüyle baş başa.
Geceler bize şarkılar söylerdi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!