Hayatın öznesi İnsandır. Hayalleri, hayal kırıklıklarıyla. Arzularıyla, tutkusuyla ... Yaş cinsiyet, inanç, etnik köken ayrımı olmaksızın!.. İnsan olmaktır istenen. İnsan olmasıdır istenen . İnsan olmak üst kimliğimizdir. İnsanlık medeniyeti etiketimiz. Evrene bıraktığımız izdir; İnsanlığımız.
Unutmayın ! Unutturmayın!
Hayat kolay değil . Sınanmak hayatın içindedir.
Bu hayatta hepimizin " hayattan alacağı bir tat hayata katacağı renkler vardır."
En çok da çocukların ve gençlerin
Sözlerin bir anlamı kaldı mı?
Vazgeçtim artık sana yazmaktan .
Vazgeçtim artık seni ve beni hiçbir zaman olmayan bizi , Artık okumayacağını okusan da umursamayacağını bildiğim satırları yazmaktan vazgeçtim.
Benden bir veda sana yüreğimdeki sessiz ve dilsiz elvedam.
Öksüz kalsınlar bu sevdaya ,
Sana dair ne varsa .Hayat boyu geçmeyen kırgınlıklarım var.
Yalnız kalmış bir annenin evindeki sessizlik masum değildir. O sessizlik; geceleri kimse duymasın diye içine bastırdığı çığlıkların, kendi kendine silmeye çalıştığı gözyaşlarının adıdır. Bir anne, çocukları için kendinden vazgeçtiğinde aslında kaybolan kendi ruhu değil; ona değer vermeyen dünyadır.
Bir zamanalar umutla açtığı kapılarını bir bir kapatır artık. İnsanlardan değil ; İnsanların yarattığı kırıklardan kaçtığı için. Çünkü en çok güvendiği insanlar en önce onu yaralamıştır. Bir kadının kalbini kapatması kibir değil ; hayatta kalma ihtiyacıdır. Bu kapanış yenilgi değil, gerçeklere kapanır.
Toplum ise boşanmış bir anneye iki misli yük bindirir. "Güçlü ol " derler ama kırıldığını görmezler ." Anne ol" derler ama kadın olduğunu her adımda sorgularlar. Bir kez düşse " yetersiz" bir kez gülse "hafif" bir kez sevmeye niyet etse "yakışmaz" derler. Bu yüzden O kadın kalbini saklar , çünkü herkes ona insan olduğunu söylemez.
Yalnızlık
Nasıl zor biliyor musun?
Zaman hiçlik
Zaman yokluk
Her iç çektiğinde
Yokluğunun izlerinde kaybolmak
Ateşin en alevli yerinden yara aldım
Her nefeste adımlarını saydım
Gözlerinin ışığında hayallere daldım
Aşk'ı seninle yudum yudum tattım
Görmedin ki beni
Yaralıyım ben yaralı, gecem uzun , yüreğim dar,
Sensizliğin soğukluğu çöker içime, her an biraz daha var.
Bir ses beklerim senden, bir nefes , bir adım bir çağrı,
Ama sen sustukça büyür içimde, dokunamadığın yangın.
Gözlerimde senin izi, kalbimde yarım kalan hayal,
Habersizce çekip gittin , ne iz bıraktın ne söz,
Bir veda bile etmeden, sustu gönlüm çaresiz.
Yarım kaldım ben, eksik bir cümle gibi,
Kaldı dudaklarımda adının sessizliği.
Gidişin geceydi, karardı gökyüzüm,
[ GİRİŞ ]
Bu havada gitme dedim...
Hem beni, hem bizi ziyan ettin ...
Şairin şiirini yaşarken ...
Yalnız kaldı belki, ama yenilmedi,
Göz yaşını kimseye göstermedi.
Bir elinde umut , birinde evlat,
Karanlıktan aydınlığa yol eyledi.
Kapanan kapılar ardında sustu,
Son yolcuda gitti son trenle
Gözlerim gelecek olan trende
Yollarını gözledim
Tarif edemediğim hüzünde
Cenazem geçti
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!