Mihrican Tunç Şiirleri - Şair Mihrican Tunç

Anıların içimde bir nehir gibi eser,
Kaldı içimde bin sızı, bin keder.
Bitmeyen özlemin sarar içimi,
Bir ben kaldım, bir sen ,bir ömür keder.

Bir bakışın vardı ömrüme değer ,

Erkek:
Bir ömür sustum... adını kalbime kazıdım,
Her nefeste seni, her duada yazdım.
Sen bilmeden , bin kere ağladım.

Kadın:

Bir rengi olmalı özlemenin
Mutlu bir Aşk mı ? Düşlediğin
Gökyüzü gibi mavi bir mutluluk mu?
Yüreğin incilmiş
Boynu kırık bir papatya gibi

Bazı insanlar vardır ...
Hayatın bir yerine değil,
Zamansızlığına dokunur.
Kapını çalmadan girer içeri,
Gitmiş gibi dururlar, ama içlerinde bir yerde
Hep " geri dönmek için " bir sandalye bırakırlar.

Bu gece gün doğmadı,
Kıpkızıl sustu ufuklar.
Dağların dili yandı önce,
Ardından köyler, ardından çocukların gülüşü.

Toprak alev aldı,

Mevsimler değişiyor
Yapraklar dökülüyor
Ruhumun sızısı soluyor
Yokluğunun yanın da
Dağıtmıyor güneş içimdeki ateşini
Göğün maviliği seferde

Seni değil,
Sana hükmederken hissettiği gücü seviyordu.
Bağlanmak yerine bağımlılık kurdu,
Çünkü sevgi onun dilinde paylaşmak değil, üstün gelmekti

Yakınlık bir sıcaklık değil ,

Erken doğmuş bir güneşin ardında sen,
Geç doğmuş bir yıldızım ben, sessizce seninle.
Yıllar bir nehir gibi büyüttü içimizdeki yağmuru,
Her damla, gizli bir adın fısıldadığı sır gibi.

Dağlar yükseldi aramızda, taş ve gölgeyle,

Çözülmeyen sorusun ruhumda
Sessiz bir sinemayım sanki
Adını bilmediğim bir filmsin
Yanında olmadığım karesin

Kalbimde sisli bir duvar gibisin

Kanatlarından göğüme bin mavi saçılır
Hangi çağın gidişidir senin gidişin
Bir bir denedim tüm sözleri
Bozguna uğrattın tüm kelimeleri
Denedim defalarca
Çaresiz sana uzanan ellerim