Gün günden daha uzak,
Gün günden daha yaman
Her şey anlamsiz, herkes yaban.
•
K oskoca bin yılların onuruydu avuçlarındaki.
E meğinle, beyninle geliştirdin.
M azi-atiydi akan damarlarındaki
A nadolu’yu kurtarıp gençliğe verdin.
L akin durup dinlenmek bilmedin.
Rüyamda gelmeyen meleğim sendin.
Vuslata ermeyen emelim sendin
Göğümde dönüşen kartallar gibi,
Bulunmaz alemde eşin menendin.
Bir kere bakıpta görürsün diye,
Önce şişenin kapağına,
Sonra dibine baktım.
Sanki masada bitiyormuş gibi
Kadehleri hızlıca,
Dolu dolu domuz sıkısı attım.
Birlikte yaşanacak yer toprağım.
Hemde uğruna ölünecek.
İnsanlarımda öyle.
Onlar,kötü değildir kimseye.
Sineye çeker tüm acıları.
Elimden gelse,
Derim ki bulutlara;
Dökün yağmurlarınızı toprağa.
Hayat fışkırsın doğaya
Tabiat ana.
Sevgimi uğruna adadım.
Ömrümü sana.
Dert etme korkumu öldürüp
Gömdüm bağrıma.
Yıllar var ki hasretim,
Gurbet, sıla,
El kapıları, vatan.
Koca ölçüleri içinde Dünyanın
Küçücük insan.
Bir güneş doğdu diye sere serpe
Bahar geldi mi sandın a gönül
Tarumar olan gönül bahçene.
Binbir derdi, çekilmez acıları,
Çeke çeke geçti bu garip ömür.
Ah,ah; varsa,
Sizleri yaratanda pişmandır mutlak.
Dünyada nimetler herkese yeter.
"İnsan olduğunu iddia edenler,
Tekrar hayvanlaşabilseler."
Ne kanlı kār hırsıyla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!