Mesut Sav Şiirleri - Şair Mesut Sav

Hadi git bakalım!
Bir çocuğu avuttun farz et,
Yada uyuttun gecelerinde.
Dilim dönmüyor artık adına.
Yüreğimin sessizliğine,
Gömülmüş çığlıklarım.

Bu akşam da gülmesin canım yüzümüz.
Hani ne kaybeder insanlar.
Sen zaten bilirsin kaybettiğini.
Bu akşam da içimizdekiler dökülsün gül/mek yerine.
Kaç yürek yangınları,
Kaç can kırıkları,

Erik dalından erik,
Elma dalından elma alırdık bayım.
Şüphesiz çocuktuk.
Bir ağaç gövdesi kadar serpildik,
Vakit ustaca gönül alma vaktidir...

Vakit yine akşamda.
Komşu evlerin kapandı perdeleri bir bir.
Duvardaki gölgeler ışığa esir.
Hüzünlü şarkılar kalbe müessir.

Vakit yine akşamda.

Sen yazarsın el siler gönül.
Düşe kalka yaşamışsın bir ömür.
Taşıması zor geliyor bedene.
Var git benden var git ömür.

Kalem kırık yazamıyor yazımı.

Doldurdum bardağumi,
Kalmasun dertler yarum.
Ben sevdaluk çekerum,
Var midur yar haberun.

Yay gibidur kaşlarun,

Yağmurum ol,aklıma düş.
Aşkından sırılsıklam olayım.

Yağmurun toprağa düşmek gibi bir telaşı vardı,
Buhar olacağını bile bile.

Sustun birden bire,
Gözlerin sustu.
Lal oldu dilin,
Sözlerin sustu.
Şimdi ben duyamadığım sözlerinin enkazıyım,
Yıkılırım...

Üstümüzde döne döne uçuyor kuştan zaman.
Ha yakaladım ha yakalayacağım kendimi.
Aynalarda karşılaştığım ihtiyar,
Bu yorgun,bu çilekeş ben değilim.

Biz evvelce çocuk ruhluyduk,