Mesut Sav Şiirleri - Şair Mesut Sav

Ne sen tek başına bir şiirsin
Ne de ben...
Yarım kalmış dizelerim,öksüz...
Hasretin yokluğun öbür adıdır.
Yarım kalmış bu dizeler
Sana olan aşkımın itirafıdır.

Ben sana hayran,
Karlı dağların kızı.
Gözleri mercan,
Vurulur bakan.
Vurulur tam yüreğinden.
Ilık bir damla yaş,

Kabıma sığmaz bir adamım,
Elde tutmak zordur beni.
Önüme engel koysan da,
Durduramazsın içimdeki seli.

Yoktur Karadeniz'den farkım,

Sana doğru akıyordum,
Keremali Dağlarından.
Rüzgarları öpüyordum.
El ele verip çiçeklerle,
Uçuyordum gökyüzüne.

Yalnızlıklar,acılar bıraktın bana.
Giderken çok mu zordur
Hoşçakal yada bir elveda.
Gece-gündüzü kovalarken ard arda.
Akar gider zaman
Sona ve de sonsuzluğa.

Küçüktüm küçücüktüm.
Bahçelerden elma çalardım Adem gibi.
Sonra biraz büyüdüm adam gibi.
Çalmamayı öğretti öğretmenim.
Vermeyi,insanları sevmeyi...

Ay doğarken geceleyin pencereme,
Sahil boylarında gezerken sevgililer kol kola,
Ve yüreğim denizdeki balıklar gibi kıpraşırken,
Çilek kokulu bir tütsü havası odamı sararken,
Yüreğim ihanet vurgunu kanarken,
Lanet olsun be lanet olsun!

Ne bir haber gelir senden.
Ne haberler seni verir.
Gecenin içinde hayıflanır dururum.
Sana akan bir yolu umarım bulurum.

Türkülerim senin içindir.

Ölümsüzdür sevdan,
Zulamda saklı.
Leyli can,leyli leyli,
En içten en samimi.
Düş gibi görünmez,
İnce ince dolanır şuramda.

Halime yetmiş sekiz yaşındaydı,
Komşuyduk neneyle.
Evinin önüne çıkar otururdu.
Bazen susar,bazen ağlardı.
Belli ki yüreği kanardı.