Geceye yıldızlar düşer,
Sağanak sağanak.
Dört yanımız vatan kokusu,
Dört yanımız ihanet.
Namlusu puşt zulası,
Namlusu engerek.
Seni görünce aklıma hiçbir şey gelmiyor.
Kelimeler yetmiyor seni anlatmaya.
"Seni çok seviyorum"dediğim yerdeyim.
Hiç mesafe kat etmedi sevgim.
İlk günkü gibi sendeyim.
Buz gibi üşüyorum,
Büyük dağ bedenimde.
Çocukluğumu yıktı,
Amansız rüzgarlar.
Kıştan arta kalan,
Saçlarımdaki beyazlar.
Bilir misin Loya,
"İncirler de çiçek açar."
kardelenler karda,
çiğdemler baharda,
güller yazda çiçeklenir.
İncir çiçekleri seninle.
Kalbimin zindanıdır düştüğüm.
Karanlığında kaybolmuşum.
Tecrit yemiş sevmelerim.
İnfazımı bekler gibiyim.
Bir duygu bütünlüğü arama benim şiirimde.
Zira ben insanı yazdım.
Gülerken ağlayan...
İnsan kaç kere ölür mösyö?
Yekpare mi gidilir ölüme?
Evrenin döngüsüne sığar mı iz düşümü?
İlahi fırça darbesidir gece ile gündüzün kavuşması.
Ve bize en çok yalnızlık hatırlatır ölümü.
Bir de şairlerden duymuştum,
Her yıl kırık notla bir üst sınıfa geçtik.
Zor sınavmış insanlık,veremedik.



Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!