Mesut Sav Şiirleri - Şair Mesut Sav

Can bile bedende durmuyorsa,
Nasıl seveyim bedenini?
Özünü sevdiğim...

Mevsimlerden maviyi severim.
Düşlerin sonsuzluğundadır yerin.
Gerçeklere sığdıramadım seni.
Özür dilerim...

Papatyalar topladım size.
Pencerenizden bahar eksilmesin.
Ben aşkınızdan eriyen mum,
Papatyalar üşümesin...

Rojem;
Sen papatyaları seversin.
Ve ben bilirim narindir papatyalar.
Seviyor sevmiyor diye iddaya girip,
Çiçeğini koparamam...

Payıma yalnızlık düştü
Kuru dalda kuş gibi
Üşüyorum üşüyorum...
Sanki mevsim kış gibi.

İçimi delen bakış gibi

Gökyüzü maviyse ve uçuyorsa kuşlar,
Kapama gönül pencereni.

Bir kaide üzerinde duran kitap gibiydin.
Henüz keşfedilmemiş yanınla belki bir roman.
Yada bir şairden geriye kalan,
Henüz yazılmamış mısralarda yer alan.
Belki de masal gibiydin eline değen Polyanna'dan,
En iyimser yanındı bana kalan...

Gözlerin yıldız aydınlığı,gönlüme rehber...

Kim demişçöpçü diye.
Bildiğin sokak ressamısın sen.

Rojem;
Bir dansın bitmeyen ritmisin kalbimde...