Hey seksenli yıllar
Niçin kafesimden kaçan
Kınalı kuşlar gibi
Birden uçup gittiniz
Söyleyin bana...
Yuvarlanan bir üzüm tanesi kadar rahat
Doğal, bağlantısız, sempatik
Kendi hâlinde beklentisiz biri olmalıyım ben
Dahası bütün salkımları elimin tersiyle itmeliyim
Beslencem diyetsiz
Düşüncem aidiyetsiz olmalı benim
Ordasın değil mi, orda
Hani geçen gece yarısı saat tam birde
Bütün kabuklarını at da gel dediğin yerde
Nihayetsiz zevklerin, beni zır deli etmelerin
Çığlığıyla süslediğin gök mavisi odada
Sana uzaklardan
Çok uzaklardan bakmak istiyorum
Öylesine habersiz
Öylesine sessiz
Sanki duvar diplerinden
Köye gelen bir yabancıyı
Atom, Merih, yer, gök
Toprak, insan, taş
Hep birlikte yürüyen
Milyonlarca yoldaş
Son nebi Muhammet
Ruhumu
Uçsuz bucaksız sularında yıkayan
İçin için burulan derin derin kaynayan
Göl müsün, deniz misin, havuz musun
Yoksa kâh ipek kâh çelik tabiatıyla
Kıtalarda şahlanan delifişek atıyla
Bugün pırpırlanan bir şiir gibi
Delişmen takılıyor ruhum
Kaf dağının karını pekmezle karıştırıp
Buz gibi çöllerde içmek istiyorum
Bir gökkuşağının taze nefesiyle
Kıvrım kıvrım helezonlar çizmek
Hasrete susadıkça
Serapların beni, gözyaşıyla avuttuğu
Bir ağustos sonuydu
Derdim, memleket tütsülü bir rüzgarın
Duygularımı bir yığın tüy gibi dağıttığı
Şahsi bir konuydu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!