Mesut Öztürk Şiirleri - Şair Mesut Öztürk

Öyle birgün oldu ki sanki gökler ağladı?
Yıkılmış bir viraneden yaşlı Nine çağırdı,
Hemen vardım yanına, gözlerinin yaşları,
Yanağına süzüldü bana dedi: Dinle oğul!

Senelerce evveldi, zehir doluydu her lokmam,

Duydum ki, yine bombalar patlıyor,
Cahil insanlar, terörü hortlatıyor,
Asker anası durmadan ağlıyor,
Evlat acısı, bahar gelse neyine.

Minicik yavrular babaya hasret,

15 yiğit şehit olmuş, kanlarında yatıyor,
Ana olmuş cananından, feryatları atıyor,
Can pazarı Mehmedimi, yürekleri yakıyor,
Hala vurdum duymaz olanlara BRAVO.

İnsan hakkı soruluyor intikamlar alacakken,

Bana birşeyler anlat,
Anlatamazsan....
Kalemine el at.
Şöyle iki üç satır birseyler yaz.

Sevgiyi anlat

Yıllarca serzenişlerde bulundun bana,
İşte gün geldi şans verdiler sana,
İstanbul hakkında şiir yazsana,
Kültür başkentimizi sen anlatsana.

Mesajların manalı ve güzel olsun,

Gözyaşlarım akar iken mürekkeb olur,
Mendilime dökülür dizeler, karşımda durur,
Anlamayan yüreklere belki tercüman olur.
Unutma ki şairler kalemiyle ağlarlar.

Gözyaşlarım akar iken mürekkeb olur,

Öyle bir Dünya ki hep mechullerle dolu,
Bilmek istiyorum işte ben onu,
Insan olmanın hakikat bir yolu,
Tanımaktır Dünya`yı canım dostlarım.

Garibin halini garibe sor derler,

Korunması öncelikli olan bir devlet dairesi
Adaleti savunmaktır orada bulunan hakimlerin gayesi
Sonra içeri giren avukat olupta adam olamamış birisi
çektiğinde silahı söndü bir insanın tüten hanesi.

Biri der prestij elden gidiyor, diğeri bağırır iltica.

Seni seviyorum.
Seni unutmak mı?
Seni sevmemek mi?
Sensiz yaşabilmek mi?
Gücüm yetmez ki inan sevgilim.
sen ki;

Vicdanında bir ızdırap olursa,
Aklın hep geçmişte kalırsa,
Gözün maddiyatla boyanırsa,
Pişmanlığın faydası yok unutma.

Yüreğinde çaresizlik olursa,