Mesut Öztürk Şiirleri - Şair Mesut Öztürk

Bir zamanlar, adım gibi Mesut`tum,
Oğlum ve kızımla, çok mutluydum.
Küçük olan yuvamda, huzurluydum.
Elimden alanların gözü kör olsun.

Kötü olmamı isteyenler var.

Gözyaşı yerine kan ağlıyorum,
Yaşayabilmek için boğuşuyorum,
Sonumuz ne olacak? Ben bilmiyorum.
Garib gibi köşemde bekliyorum.

Yoluma taş koymayı meslek edindin,

Sevmeye tahammülü yok, verdi ara,
Yanlız kalınca gönül, açılır yara,
İflas edipte birde biterse para,
Ne dostu kalır yazık, nede akraba.

Düşerse insan zenginlikten zemine,

Güneş doğar, ağlar dünya
Sebebini hiç sormayın.
Sevgi bitmiş acı rüya
Lezzetini hiç tatmayın.

Ağlıyorum savaşlara

Melekler dizilmiş halı dokuyor
Derbeder gönlünse riya kokuyor,
Ne olur dinle bak ezan okuyor,
Gerceğe cekilmiş perDeyim bugün.

Hakikati görmez, gönlün hovarda,

Hani beni ömrün boyunca bekleyecektin?
Ayrılığımızın saniyesinde başkasına gittin.
Hani beni canından daha çok sevecektin?
Aramıza yollar girer girmez terkettin.

Hani benim gözlerimde huzur bulurdun?

Sen değilmiydin bu gönlüme ece,
ismin dudağımda, dilimde hece,
Ayrılık saati, bitmesin gece,
Mutluluklar sensiz, olmuyor gülüm.

Sen olmadan inan tütmüyor barkım,

Bak boş hayallerle geçti günlerin
Değdimi çektirdiğin hüzünlerin,
Kıymetini anlamadın dünlerin,
Elde çantan bak sokatta güllerin.

Durma uğraş Allahın verdi zeka,

Yollara yol dağlara dağ demedim,
Eksikliğini hissettikçe inan hiç gülmedim,
Senin üstüne başka birini, zaten sevmedim,
Sen benim birtanem, canımsın be Gülüm!

Bana Dünya`nın en zengini ol deseler,

Öyle dolusun ki, anlamadım sanma!
Baksam gözlerine ağlayacaksın.
Öyle dolusun k, görmüyorum sanma!
Dokunsam ellerine, çırpınacaksın.

Öyle aşıksın ki hissetmedim sanma!