Mesut Öztürk Şiirleri - Şair Mesut Öztürk

Gülmeyen suratsız insanlar topluluğu var önümde,
Elimdeki mektuba bakıyorum adres doğru mu diye?
Katılaşan kalbinin yüzüne yansıyan haliyle,
Evet, ne istiyorsun diye, seslendi gardiyan?

Bakmayın bana öyle, ben katil değilim,

Aşk'a doğan pencerene
Doğ desen de doğamam ki
Yağmur gibi yüreğime
Yağ desen de yağamam ki

Gidiyorum buralardan

Güzergahım bilinmez gider meçhule,
Uzayan yolda bulunmaz ki çare,
Yaram kanar, acır, bitmez bu çile,
Halukarında maalesef oldum göçebe.

Yeniden başlaşam sıfırdan,

Ne yaparım? Niye beklerim? Bilmiyorum.
Umutsuzum yarınımı, göremiyorum.
Yine yalnızım, elemimle yaşıyorum.
İsyanda değilim, kaderim bu eyvallah

Yine ağlayıp, hüzünlendiğim bir sabah,

Beni sormuşsun duydum, babamdan,
Uzun yıllar geçti can yoldaşım aradan,
Ben gidince, ayrı düşünce sıladan,
haberin alamadım, koptum,
Dünyam daki tek dosttan,

Sekizimde gittim, gurbet ellere,
Bıyık terlemeden, çıktım yollara,
Gözyaşımla sebep oldum sellere,
Mesut hüznü değil o beni buldu.......

Ana hasretiydi şiir yazdıran,

Dünyadaki en güzel gözler sende,
Duyduğum en tatlı sözler sende,
Gördüğüm etkili bakışlar sende.
Zeytin gözlerinde, ben aşık oldum.

Karşılıksız sevecek, yürek var sende,

Bir dost var, fakirlere yardım eden,
Bir arkadaş var, gönüllere hitab eden,
Bir insan var, herkese saygı gösteren,
Bunu bil ve çaresizliğe kapılma.

Bir ana var, evladını hep düşünecek,

Fani midir bu dünya birde sen söyle
Madem fani bu insanlar neden böyle?
Üç kuruşun peşinde yaşarlar öyle
Yazık olur maalesef her zaman garibe

Ateşimi söndür gayri bende sevileyim

Sevgi dolu yüreğimi açtım uğrunda
Aşkı sefa bulmak için çıktım yoluna,
Nefsini çok sevdin girdin koluna,
Elini vicdanına koy ve cevap ver soruma?

Reva mıdır gururlanmak?