Mesut Çiftci 2 Şiirleri - Şair Mesut Çif ...

Hiç olmadı benim gökyüzümde yıldızlar
Ya da güneş ve bahar maviliği,
Işıklar, bembeyaz bulutlar,
Neşeyle şakıyan kuşlar
Ve yaşamın türlü renkliliği,
Hiç olmadı,

Biliyor ve görüyorum,
Sık sık bu gerçekle karşılaşıyor,
Artık şaşırmıyorum.
Sen,
Kendini bir şey sanıyorsun
Hem de hiçbir şeyken

Gri renkli
Ve ağır bulutlarla kaplı gökyüzü izliyorum uzun uzun,
Uzun uzun düşünüyorum sonra,
Gri bulutlarla kaplı,
Ağır hüznün istilasında kalmış ömrümü.

Anasız büyüdüm, taş oldu yüreğim,
Babam da gitti, yarım kaldı direğim.
Bahtım kara yazılmış ben ne edeyim,
Her günüm ağıt gülmek artık dileğim.

Karanlığın bağrında oturan adam,
Bir yanında keder,
Diğer yanında kasvet ve gam.
Uykusuzluktan beter bir sancıyla,
Gecenin tam ortasında,
Gözleri tavanda,

Gel seninle bayramlaşalım,
Her şeyi yok sayıp baştan başlayalım,
Aramızdaki şeytanları bir bir taşlayalım,
Barışalım da yaralarımızı sağaltalım,
Gel kardeşim seninle bayramlaşalım.

Fareli köye muhtar olmuş çizmeli kedi,
Kayıp farelerin soruşturmasında da görevli,
Kapan üstüne kapan dolmuş her köşe başı,
Masal diyarından gerçeğe taşınmış bu acı.

Bilinmez gerçek hangisi, hayal hangisi,

Gerçeğin üzerinde uçuşurken hayallerim,
Gerçeğin bizzat altında ezilmekteydi benliğim,
Haylaz bir hayalperest dolaşırken zihnimde,
Gerçeğin gölgesinde ve de sanki çile çekmekte.

Benden de geçtiler ansızın, o zamanlar çocuktum,

Acıyla açıldı gözlerim yeni güne,
Bedenim sağlamdı belki
Ama ruhum paramparça.

Ne sabahlar yaşadım ben oysa
Güneşi çağırırdım neşeyle,

Seninle yaşanmıyor…

Kısa ve kesin,
Sert ve çetin,
Kararlı ve üzgün,
Yıkık ve dökük yüreğimle sesleniyorum;