Sabahların birbirinden farkı kalmadı artık,
Her gece aynı zindanda son buluyor,
İnsan yaş alıp ihtiyarladıkça,
Müebbet bir mahkum olduğunun farkına varıyor.
Sarsıldı yer,
Yıkıldı üzerindekiler,
Yok oldu aileler.
Yoksulluğumuzdan,
Kimsesizliğimizden keder,
Toprak evlerimizden,
Karanlıktayım...
Güneş mi sönmüş,
Yoksa ay mı kararmış?
Elektrikler mi kesilmiş,
Yoksa yıldızlar mı kaymış?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!