Yedi Güzel Adamdan Biri Daha
Yedi güzel adam vardı bir zamanlar
Diyarlardan bir diyarda / zamanlardan bir zamanda
Beyaz bayrak ellerinde hey!
Kaçkın sevdanın kor kızılı kollarında
Bilir misin annem seni ben
….. Söyleyemem
…..dilim tutulur
Mektuplar yazamam sana
…ve şiirler…
Hani ağlardım ya
Baktığım bahçeler çöl olmuşsa günün birinde
Ağlıyorsa gözlerim ve kimse yoksa yanımda
Söz verip sözünü unutmuşsa, hatta söz verdiğini bile
Ben varım ben de diyebilecek olanlar
Hüseyin misali döndüğümde boş topraklarsa gördüğüm
Ve sonra hasret kalmışsam doğru söz denilen nesneye
Deniz dalgası duygular
Deniz kenarında yakaladığım akşamlar
Ay ışığı…martı çığlığı…kıvılcımlar
Yakamozlar tutup fırlattın gözlerime
Yüreğinden döktüğün dizelerinle
Kandiller yaktım kağıt fenerlerden
Taht kurmuşsun mavilerin üstünde
Mahzunca bakarsın gözlerime
Sabrın niceliğini görürüm sende
Sadakatin ne olduğunu bilir
Yavaşça yürürüm yaşamın ta kalbine
Caddeler boş, caddeler karanlık
Elleri cebinde yaşlı amca
Bekliyor gözleri semada
İnse bir nur baştanbaşa
Damla damla yağmur olsa
Bir de Yalnız Caddeler aydınlık
Ey babam canım babam ne oldu sana
Gözün neden kapalı açıp baksana
Balmumu rengini yüzünden mi almış
Babam seni bu halde gören ağlamış
koca memleket sana dar mı geldi
bu gitme işi nereden esti
ateşlere yanarken karlar mı değdi
git dedi biri kalkar gidersin
geçmişi geleceği nasıl çizersin
Sarmıştı alemi zulmet, yürekler karanlık gece
Kirlenmiş diller küfürle, binbir çeşit binbir hece
Kim yarattı bu alemi, bilinmezdi bir bilmece
Onbir ayın sultanında, indi Kur’an Ayet’ile
Kalmamıştı canlarda hiç, acımaktan eser bile
Peteklerde değil, gözlerinin rengiydi bal
Duymadın sesimi haykırdım ardından -gitme kal!
Alıp gittiler seni kırıldı kanadım kolum
Tutmaz oldu elim, dillerim oldu lal!
Bilemez oldum nerededir sağım solum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!