Meral Meri Şiirleri - Şair Meral Meri

Benim aklım sen de
Seninki nerde,merak ediyorum?

Ben ağlıyorum
Kendimde değilim...

Sen de başını alıp kaçacaksın belki-
Belki o başı unutup,
O ayakları unutup,
Gideceksin.
Ama yine de ne yaparsan yap
Yüreğini geride bırakıp

Gelemem ki kendime;
Rüzgarlar,sisler,yağmurlar,güneş,
Ve bulutlar; açıp örtmüyorsa canımı...
O zaman içime ait değil bu kırık dallar,
Bu lal gibi diller,bu kusurlar,
Ait değil gibi yaşamlar,değil bana ait o zaman bu canlar;

Adalet dediğin şey sadece yokuş; aşağıdan bakınca yukarıyı,yukarıdan bakınca aşağıyı görüyor insan.

Hani canın acır ya "hiç"olursun
Duraksarsın,sen olursun
Alabildiğine kendin olur
Başlarsın kendine gelmeye

Bir,iki,üç olursun

Herkesin bildiği kendine kalırsa... iyiler de yalnız kötüler de yalnız kalırdı...

'Yaşam, gerçekten tekrarı olmayan bir kumardır; kalemi var ama silgisi yoktur...'

'Ne diyecektik seninle biz hayata:
Biz hayata hatadan öte o bir mucizeydi diyecektik,tutunmaktan vazgeçip...'

Ağaçlar insanlar gibidir giyinir ve soyunur;
Bazı ağaçlar ise hiç soyunmaz hiç giyinmez,
Tıpkı cennet ve cehhenm gibi.

Bilmiyorum neden gözlerim gibi yorgunsun?
Saftirik bir kainat için onca göz yaşı döküyorsun?
"Zavallı ben," diye ağlıyorsun.
Bu dağınık,oturmamış yapbozların kaygılarını,
Anıtlaştırmak benim gibi bir budala için olsa gerek...
Ah kendime övgüm bir dehşet içeriyor!