Melih Coşkun Şiirleri - Şair Melih Coşkun

En kalabalık yalnızlığımda kendimi bulduğum
Ey ceylan bakışlarından
Gamzelerinin çukuruna dolan
Gözyaşıyla boğulduğum yar,

Saklandığı bütün kapı eşiklerinden kovulan.

Yiğit kişilerdi benim bildiklerim
En azgın dalgaların bile
Kumsala bıraktıkları izlerini silemediği.
Sahte kahramanlar değildiler
Ve kendi kavgalarının en büyük düşmanı olmadılar hiç.

Yaşıyorum dediğim gün
Hala şiir yazabiliyorum dediğim gündür
Ve sadece yaşamak için yorulmalıdır insan
Yaşamaktan asla...

Gün gelecek

Akla düşüp
Kağıda düşemeyen söze yazık
Acıyla harmanlanıp
Dile dökülmeden biten sevdaya…

Yazık,

Tenime bıçak gibi işliyor gözyaşların
Her tanesinde eski bir şarkı ölüyor içimde
Kağıtsız ve kalemsiz kalmış
Şair çaresizliğinde geçiyor gün
Ve ben susturamıyorum artık başkaldıran geceyi.

Kırılganlığımın kaydını düşüyor
Şimdi bütün kalemler
Kandan mürekkepleriyle.
Morarmış gözlerimin çukuruna
Binlerce Akdeniz sığdırdım
Bir martının parıldayan gözlerinden gördüm

Hayatımdan geçen binlerce yüzden biriydin sadece
Şimdi binlerce yüz senin suretin oldu…

2008

Susmak
Daha da susmak
Her gün biraz daha fazla susmak,
Ezilmek
Daha da ezilmek
Her gün biraz daha fazla ezilmek,

.......Suskunluğumun çığlık çığlığa haykırdığı bir bahar gecesiydi başkaldırdığımda duygularımın yağmalanmasına. Nehirler aktı yüreğimin dik yamaçlarından sayfaların düzlüğüne. Gecelerce hiç durmadı mürekkepten yağmurlarım. Sel oldu, tufan oldu, alıp sürükledi o güne dek içime attığım her ne varsa...

.......Sen kağıtta ustalığım
.......Dilimde en büyük acemiliğimdin benim
.......Seninle öğrendim ben deniz olmayı,
.......Güneşin yedi rengi karışınca gövdeme, yağmur olmayı öğrendim. İlk damlam saçlarına düştü, buğulandı çocuk gözlerin ikinci damlamda.

Sana ağlamayı yasaklayamazlar
Susturamazlar sesini
Yasak bir türkü olsan da.
Hiçbir karanlık zaptedemez aydınlığı
Onun karanlığı aydınlattığı kadar,