Melek Kılıç Şiirleri - Şair Melek Kılıç

...
hiç bir fıkır
cay ve kahve molalarında
can sıkıntısından
ya da

İnsanın sığınağıydı
Kimi için tanrı
Kimi için tek bir insan.

İnsanı sevmekten vazgeçemedi
üç kapı açtı kendine
evinin kapısı
yüreğinin kapısı
aklının kapısı

Kaybolurken kendinde
Nasıl anlam aranır
Her şey olması gerektiği gibiyken

kötülüğün bağışıklık kazandığı yerde
bir tek değerleriyle insana bakmayı bırakmayan kişi
yüzlerce kez tanık olsa da
kötülüğü ilk kez görmüş gibi şaşırır.
oysa diğerleri için alışkanlıktan öte bir şey değildir.
iyi bir şey görme yetilerini de doğal olarak yitirmişlerdir

kaç kişilik yerin var
ve ne kadar yetebiliyorsun onlara
hangi insana hangi yaşamda ihtiyacın var
kaç insan gerek düşerken kalkmana
ve ne kadar sahip çıkabilirsin onlara

benim yalnızlığım kalabalığı sevmeyen bir yalnızlık değil
kendimden nefret ettiğimde kalabalığa karışır,
aralarında dolaşır,
onlardan biri olmadığımı
onlar gibi yaşayamayacağımı görüp
kendimi onlar sayesinde bağışlarım.

Hiç kimse tekil şahıs değil
Çoğul şahsın içinde kayıp şahıs

kendi duvarlarında pencere açmış biri
ışığı kendinden
her kelimesi hala yolcu
bin hayat çıkabilecek kadar yüklü
filtrelenmiş

kim senle kavgaya tutuşuyor?
o kimler
hangi kimlikte
karşına çıkıyor

olduğun şey mi