hepimiz suçladıklarımızın içinde
masum olmanın yolunu bulduk
ya nedenleri çoğaltıp sonucu kendimizden uzak tuttuk
ya da nedenleri azaltıp sonucu kendimizde eksik bıraktık
sonunda
bu oyunda
kimi sözcükleri ezdi kendiyle
kimi eğildi aldı temizledi koydu kendinden en yükseğe
kimi kıyamadı dokunmaya sakladı derinliklerine
kimi dilinin ucunda taşıdı değerini bulduğu yerde harcadı.
tek başına oturan adamın sayıklamalarına acıyarak bakarken
gözlerindeki yalnızlıklarını sildikleri için
kendilerini şanslı hissediyorlardı
güne ne bir iz
ne de bir gülüş bırakmadan
sudan havadan konuşuyorlardı
insan önce gizemliydi
tanrılar insana benzerdi
bir tek insan için
birçok tanrı gerekirdi
insan sonra değersizleşti
Yaşamın serinliğinde feragat edip uyandı,
Zamanın sıcağında yürümeye devam etti.
Yorulduğunda, ‘‘zamana uzanıp
Uydurduğumuz hayatın en dramatik ve en alaycı bölümündeyiz,
Her yeri görüyor, her şeyi yağmalıyoruz.
İçe dönük körlük, şikâyetlerimizi artırıyor,
Benciliğimizi besliyor,
Daha fazla mutluluğu hak ettiğimize inandırıyor,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!