Mehmet Tevfik Temiztürk 2 Şiirleri - Şai ...

Kimi, tek tek çekerdi rafımızdakileri,
Kimi de düşünmez etrafımızdakileri,

Dökmeyenlerim vardı ki tek tek saymayalım,
Otizmli Mustafa’mız yürek yaralayanım,

Her nedense dökülür, eline verilenler,
Düşer kırılır hâlde, tehdit geliştirenler,

Kimi hiç bilmeyerek kimi de zararını,
Bile bile de atmak elinden bardağını,

Otizmli Osman’la tekrarlanır hareket,
Atıp fırlatma anı, edinmesi bir nefret,

Yaşar’da da benzer hâl tavır alma huylarla,
İçtiği çay sonrası bize dert çıkarmayla,

Temizleyen oluruz etraf dağıldığında,
Cepten bile öderim telafi sağlamada,

Gizletme de yapamam, kırılanı atmakla,
Dağılan her ne varsa hasıraltı yapmakla,

Ahmet döküyordu raflarda her ne varsa,
Merve’de dağıtandı, iş zarar sağlamaksa,

Şahsımsa öder idi, çıkmış olan zararı,
Destekleme işinde sağlamakla yararı,

Kırmayıver desek de çocuk kıracaktır,
Atmayıver desek de yine fırlatacaktır,

Davranış fikir lazım zarar verenler için,
Şikâyet mi? Edilmez derler eğitimcisin,

Dökmek de gerekecek, eğlenebilmesiyle,
Ardından da kıracak renk geliştirmesiyle,

Renk ise şahsım için sinirlensin diyerek,
Bağırma ve çağırma lafları eyleyerek,

Bir gün arkadaş girdi, etraf dağılmış idi,
Şahsım ise yerlerden tasniflemekte idi,

Yerler ise renk renkti binlerce gereçlerden,
Lego’su, boncuğuyla akla gelmeyenlerden,

Zaman almasın, dedik kürek ve süpürgeyle,
Karman çorman şekilde, doldurma şekli ile

Sonrası bir vakitten dizilmiş kutulara,
Legolar, kartlar diyerek sıralamalara,

Yaş gelmiş on altıya hâlen dökerek yersin,
Kaşık çatal kullanmayı pek de bilemezsin,

Hem de on saniyede makarnalar bitmekte,
Yemekler dağılmakta çorbalar dökülmekte,