Mehmet Sever Şiirleri - Şair Mehmet Sever

Günler anlamsız uzun olsa da ne yazık ki hayat çok kısa. Ve telâfisi yok ellerimizin arasından kayıp giden zamanın. Ne acıdır ki her şeyin farkına ancak o şeyi kaybettiğimizde varıyoruz. Önümüzde çok zaman var diye düşünüyoruz ama ya yoksa? Mutlu olmayı, kendimiz için bir şeyler yapmayı erteliyoruz hep hayatı ertelediğimiz gibi. Yarın diyoruz ya, hep yarın. Biliyor muyuz ki bir yarınımız var mı? Hayat nankörüyüz kısaca ve sonsuz sanıyoruz her ânı ama ve ne yazık ki öyle değil. Hayat kimseyi beklemiyor, zaman kimse için durmuyor. Her geçen sâniye bir öncekini aratıyor, hevesimiz kaçıyor ve cayıyoruz bir şeylerden. Camdan bir hâyâl daha kayıyor ellerimizin arasından ve kulakları sağır eden sessiz bir vâvelayla yine yerin dibine süzülüyor çıkmamacasına ümitler. Hep soruyorum kendime, niye yapıyoruz bunu biz bize? Neyin kaygısındayız? Üç günlük Dünyâ'nın bitmek bilmez telâşı, dönen çarkları arasında kalacak bir gün herkesten ve her şeyden gizlediğimiz yüreğimiz. Esirgediğimiz sevgimiz küflenecek içinde, hiçbir işe yaramadan hemde. Bunca zaman saklayıp kendimizle başbaşa kalınca bakacağız geçmişe ve hesaplaşacağız kendimizle iyi mi etmişiz kötü mü diye. Ama sonuç ne olursa olsun bir dönüşü olmayacak o zamanın. Her neredeysen çık gel ruhum, an bu andır. Sana en çok şimdi ihtiyâcım var.

Bir ipliğin ucunda dizili kaldı gözyaşlarım.
Akıtamadım sonsuzluğa.
İstemedim unutulsun,
Karışıp gitsin yağmurlarla toprağa.
Gözyaşlarımda sen saklıydın oysa.
Kıyamam bir damlası kaybolup gitsin.

ayışığı yansısında
gözlerinle öpüşür gözlerim
ılık bir meltem yalazlarken yüzümü
ellerinin teması dokunurcasına yanarım
rüzgârda bir tülün büyülü dansı gibi
çoşar içimin ırmakları sağnak yağarım

Dinle sana bağımlı olmadan senin haberin olmadan büyüttüm ben bu sevdayı içimde.
Sen olsanda büyümeye devam edecek olmasanda.
Sevmişim bir kere seni,kurtuluşun yok sevgimden.
Seni özlemeyi en çok ben bilirim.Hiç yakınmadım seni özlemekten.
Üstelik kavuşamama ihtimali işlenmemiş soğuk bir taş gibi önümde dikilip dururken
... Sana dokunamamak yüreğimi böyle acıtırken.

Gönül hücremdeyim
Korkuların sensizliğinde
Sanki çok zor sabaha ulaşmak,
Hapsedince gözlerinde
Bütün umutlarımı
Öldürür mü sandın gönül hücremde.

sevdanın en güzel meleğisin.
Kalbimdeki tek can, hayata dair tek umudumsun.
Seninle yaşayıp, hayata yine seninle bakıyorum.
Seni düşündükçe sevdan daha da büyüyor kalbimde.
Oturduğum kayaların üzerinde,
gözlerim ufka senin gözbebeklerin geliyor,

Öyle bir sevdanın omzuna yasladımki başımı...
Sonsuz bir güven duygusuyla,
Dizlerine kapanıp ağlayabilirim
İçimdeki huzuru ifade edememenin telaşıyla...
'Neler olacak? ' diye düşünüp tüketmiyorum sevgimi,'
Ne güzel geçti bugün' diyerek hergün tazeliyorum

Gölgelenir mutluluk içimde
Yalnızlığa uzanır bir yol!
Susarım, söyleyemem kimseye
Için için ağlarım bazen!
Bir hatıra, dünü yaşatan,
Bir resim, bir nota veya sen!

Uzaklarda bir cennet olmalı
Seslerden,fısıltılardan,gözlerden uzak
Aşk adası...
Allal 'ın cenneti..
Tenlerin,dudakların,ellerin,gözlerin cenneti.
Uzaklarda bir cennet olmalı.

Çok mutsuz olabilirsin. Çok acı çekebilirsin. Mahvolabilirsin. Her şeyini kaybetmiş olabilirsin. Hüngür hüngür ağlıyor olabilirsin. Ölmek istiyor olabilirsin sen ne yaşarsan yaşa; Ne kar yağmaktan vazgeçer, ne de yağmur diner. Hayat kendine, gelmeni beklemeden akar gider ve zaman seni asla durup da beklemez. Sen ne kadar gözyaşı dökersen dök, bir yerde insanlar kıskanılacasına mutlu olmaya gülmeye hatta kahkaha atmaya devam eder.
Yani; Çektiğin acıları en derin sen hissedersin. Ve onların verdiği zarar yetmiyormuşçasına kendini öldüresiye hırpalarsın.

Aslında çeker gidersin, herkes kaldığını sanır...