Mehmet Şahan Şiirleri - Şair Mehmet Şahan

Bursa kent meydanında sesler yükseldi arşa,
Gök kubbeyi oynatan, Bozkurtların sesidir!
Çaldı hücum borusu gençler yöneldi marşa,
Kulakları çınlatan, Bozkurtların sesidir,
Şafağı aydınlatan, “İktidar Müjdesi”dir!

Yaradan aşkına bakın şöyle bir,
İnsanım diyenler, insan ne halde.
Yanan kalpler, gören gözler nerdedir,
İnsanım diyenler, insan ne halde.

Kimileri, yıldızlarla yarışır,

Aradığı edebi bulamamış şiirde,
Utandırıp cümleyi ağlatıyor ahirde,
Hece hüsrana uğrar gecedeki kahırda,
Belli ki rahat değil İlhami hitabından!
Şairlere ders verir insanlık kitabından…

Birincisi gelecek, neslimin güvencesi,
İkincisi varlığın, vatanımın bekçisi,
İnsanlığın özünü besleyen iki damar!
Namusumla, arımla oynamaz asla kumar!

Kahraman Mehmetçikle; İlim, irfan ordusu!

Neden yarattı Mevla’m, kendine hiç sordun mu?
İnsan, ne demek diye sen kafanı yordun mu?
Kul olduğun anlayıp, divanına durdun mu?
Sen yaşarken bedenin, dönmemişse Mevla’ya!
“İyi bilirdik” demenin, faydası yok mevtaya!

Bu dünyaya beni nasıl getirdin,
Besleyip, büyütüp asker yetirdin,
Vuslata ermeden ömrü bitirdin,
Şehit olamadım, kahroldum annem!

Hissederdin taşa değse tırnağım,

“İtin aklı eksiği baklavadan pay umar”
Paylaşmaya kalkışıp, pastacıyı kızdırma!
Mantık dışı sözlerin, beynin zaten tarumar,
Aklın varsa düşünüp, mezarını kazdırma!

Özerklik de ne demek? Kimden çıktı bu fikir?

“Kalp deniz, dil kıyıdır;
Denizde ne varsa kıyıya vurur.” Mevlana.

Irmaklar coşsa da akmaz tersine,
Kalpler deniz ise, dil de kıyıdır…
Denizde olanın bakmaz cinsi ne,

Dünyayı tozpembe göster bakalım,
Foyanız meydana çıkacak elbet!
Böbürlenip durma dayı cakalım,
Mızrak çuvalını yırtacak sabret!
Foyanız meydana çıkacak elbet!

Hiç kimse kimsede kusur aramaz,
Kişi, kim olduğun; haddini bilse!
Her şeyi bilse, ki; kusur bulamaz,
Varlık sebebini, kendini bilse!

Zerre-i an bile unutma Şahan!