Bursa’da başlayan ‘kuruluş’umuz,
İzmir’de Bayrak’tı dik duruşumuz!
Seninle anılsın var oluşumuz,
Hazırlan Adana, hazır ol toya!
Alnında yazıyla, Vatan olmaya!
Evladı askere giden analar,
Tabuta bayrağı saran babalar,
Erini Vatan’a veren bacılar,
Hep birden diyorlar, Vatan sağ olsun.
Koçu kınalarlar, Allah’a kurban,
Şehidimden özür dileyen gardaş,
Şehidin yanı boş, halen dolmadı!
Kinini, hıncını bileyen gardaş,
Vaki değil, vaki! Talan olmadı...
Bozkurdun yurdunda kalan olmadı!
İşveren belirliyor programı, görevi,
Layığıyla yaparsın her aldığın ödevi!
Masum diye gösterme kan içici o devi,
Kan içmeye doyar mı? Kanar mı hiç imansız?
Onun işi sömürmek! Vazgeçmesi imkânsız!
Kimlik bunalımı yaşayan gafil,
Beyinsiz olanın, ilkesi olmaz!
Kendini milletten boşayan sefil,
İlkesiz olanın, Ülküsü olmaz!
Ülküsüz olanın, Ülkesi olmaz!
Sayın Arif Şirin’e, her zaman saygı duyduk!
Şimdi neler diyorsak, o zaman da buyduk!
Heyecanlı yürekti, o günlerde tekti tek,
Saydık adam yerine, adını Ozan koyduk! ..
Seni her zaman sevdik, uzak yakın demedik,
Ne yolcusun, ne de hancı,
Ustalaştın sen yalancı.
Belli ki çekmeden sancı,
Ustalaştın sen yalancı…
Yere bakıp yürek yakan,
Ne deyim Üstadım ne deyim size,
Doğrudan şaşmadı Üstad Karakoç.
Vur Emri’yle şi’ri sevdirdin bize,
Kabından taşmadı Üstad Karakoç…
Sola yamanmadı, halen sağlıydı,
Cahil ile dost olunmaz,
Sözün bilmez üzer seni…
Onun kitabı okunmaz,
İlim bilmez üzer seni…
Karşında varsa saygısız,
Eğer sen de; suçu yoktur diyorsan ki hırsızın,
Yüzüne tükürsem değmez, senin gibi arsızın!
İki koyun güdemezken çoban olmuş kavallı,
Kitabı tersten okuyan Çelik denen zavallı!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!