Bir yudum umudumuz vardı
Bir damla aydınlığımız
Ne kadar burukta olsa
Sıcak bir tebessümümüz
Şöyle kuytudan baktık dünyaya
Sonunda bize de güldü diye
Gün yine sabaha dönüyor
Gözlerimi açıyorum
Hafif bir alacakaranlık
Kalkıyorum ayağa
Dağları seyrediyorum
Şafak yeni yeni sökmekte
Biliyor musun seni ne kadar sevdiğimi
En azından hissediyor musun
Naçizane sevdamı kabul ediyor musun
Senden öncesi hiç olmamış sanki
Eylül ayı hiç yaşanmamış
Neden diye sorma bana
Sana olan sevdamı döktüm kelimelere
Her satırında bir başka sen….
Bir başka ben….
Dağların doruklarında görebilirsin
Yağan karın saf beyazlığını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!