Gittiğin günden beri
Yaşamaz oldu gönlüm
Senden başka hiç kimseyi
Görmez oldu iki gözüm
İsmin düşmez dilimden
Bu sabah uyandığımda
Daha bir ağırdı omuzlarımdaki yük
Yataktan kalkamadım
Korktum
Taşıyamamaktan vücudumu
Öylece yattım biraz
Yürüyorum sahilde
Dalmışım denizin rengine
Kumdan kaleler yaparım
Dalgalar yıksalar bile
Gecelerin koynunda
Dalmışım gökyüzünün uçsuz bucaksızlığına
Gecenin kör karanlığına
Yıldızların parıltılarıyla oluşan aydınlığa
Düşünmüşüm yüreğimde cayır cayır yanan sevdamı
Kara gözlerindeki ateşe duyduğum hasret gelmiş aklıma
Sonra iki damla tuzlu gözyaşı düşmüş yanaklarıma
Boş bir bank gördüm bu sabah parkta
Önünde durdum seyre daldım biraz
Sonra düşündüm nelere şahittir diye
Ne sevdalara, ne aşklara
Kaç tane sevgili oturmuştur üstünde
Kaç tane hayal kurulmuştur
Bizim de mutlu günlerimiz olabilirdi
Ama anladım ki o gün bugün değil…
Buruk ve ürkektin, ıslaktı gözlerin
Düşünceli ve pusluydu bakışların
Sis perdesi sarmıştı beynini
Derin derin çekerken bir fırt daha sigaradan
Kendimi tükettiğimi hissediyorum
Körelmiş umut tarlasında
Bir umut fidanı arıyorum
Eskiden hiç olmazsa sevgi vardı
Senin hayatını izlerken gözlerim doluyor
Her hareketinde kendimden bir parça
Ağladığında içimden akan gözyaşı
Güldüğünde gözlerimde tebessüm
Hissediyorum
Gözlerin
Ah... o masmavi gözlerin
Aşkı anlatır, sevdayı, sevmeyi,
Özlemi anlatır bana
Sürme istemez
Müebbet hapis gibidir
Tanrı katında bir sevdam olsun istedim
Umut ettim ne olursa olsun bekledim
Naçiz bedenim dayanamasa da
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!