Beni rıza ve lütfuna, erenlerden eyle Ya Rab,
Aşkın vuslat güllerini, derenlerden eyle ya Rab.
Atma nâr-ı firkatine, erdir vuslat nimetine,
O yakınlık cennetine girenlerden eyle Ya Rab.
Ey! Gönül bir defa sevmek; yoksa bin defa ölmek mi,
Sordum bunu hep kendime, ölmek mi zor ölmemek mi.
Bir aldanış mı yoksa aşk, ve sevmek boş bir emek mi,
Çözen var mı bu denklemi, sevmek mi zor sevmemek mi.
Düşlerimin rengi ayazda kaldı,
Bu yüzden solgundur güllerim roza,
En ulvi hislerim niyazda kaldı,
Bu yüzden üşüyor ellerim roza,
Düşlerimin rengi ayazda kaldı.
Sen Özden! Ne ararsın yaban elde hele dur,
O yar yakınındadır, tenden içredir o yar,
Farkına var gözün aç, senin içinde durur,
Sana senden de yakın senden içredir o yar.
Sen gurbette değilsin, gurbet içinde senin,
Bir ben var ki içimde, varlığı bende sancı,
Sahibine isyankar, iki yüzlü yalancı,
Bu kendinden habersiz, bu kendine yabancı,
Bu kendini bilmeyen, bu kişi ben değilim.
Bend vurulabilir mi suların sinesine,
Garip bülbül, olmuş güle sevdalı,
O gülün bülbüle kastı nedendir,
Esirgedi ondan bir kuru dalı,
Görünce yüzünü astı nedendir.
Bülbül harab olur gülün uğruna,
Çaresi yok ne yapsam, gözlerin uzak gülüm,
Bir sürgün ülkesinde şehir senin gözlerin,
Gözlerin bana ecel, gözlerin tuzak gülüm,
Her bakışta öldüren zehir senin gözlerin.
Gözlerin mahzun eder, gözlerin üzer beni,
Bülbüldendir efganımız, ahımız, gülşenden değil,
Aşk meyimiz döküleli, meclisimiz şenden değil,
Meyhaneye gidenlere, hep kızılır elbet ama,
Kızılacak o kişi ki, Hakk’a karşı içten değil.
Bülbül niçin tan eylersin, dön gel Mevlaya Mevlaya.
Fani aşkı sen neylersin, dön gel Mevlaya Mevlaya.
Niçin senin bahçen hardır, daim işin ahüzardır.
Gülün aşkı sana ardır, dön gel Mevlaya Mevlaya.
İster isen aşk-ı Hüda, olma gönül Hakk’tan cüda,
Şekavete bir son ver ki, aşk yolunda bul ibtida.
Aşka feda eden canı, bulur canda o cananı,
Çünkü aşık her bir anı, aşka eyledi mübteda.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!