Ey gönül! sen derde talip olursun,
Senin, dert çekmeye dermanın mı var,
Derviş olup nefse, meydan okursun,
Nefsini vurmaya, fermanın mı var.
Derviş, nefse cellat olmak demektir,
Naçar kalmak istemezsen ukba'da,
Gözün aç gafletten kalma rüya'da,
Çok fazla kalınmaz yalan dünya'da,
Senin de mezarın kazılır bir gün.
Sanma ki bu düzen böyle gidecek,
Aşık olan, derde derman aramaz,
Aşığın derdine derman, derdidir.
Bu sırrı bilmeyen yare varamaz,
Aşığın derdine derman, derdidir.
Aşık ar etmez mi derman dilese,
Kim ki Yusuf der ağlar, sevgide Yakub olur,
Yusuf’un kokusunu, alır şad-ı hub olur.
Kim ki gerçekten sevip, yare talip olursa,
Her ne yöne bakarsa gördüğü matlub olur.
Dervişsen ol toprak gibi,
Çiğnesinler yaprak gibi,
Ses etme sen mevta ol ki,
Dostun olsun ol Hakk gibi.
Derviş toprakla yarışır,
Dervişlere bu yaraşır.
Bahr içindeki katreyi, nerden bilsin nadan olan,
O katreyi görür bilir, Mısri gibi umman olan.
.
İlim tek bir noktadadır, cahiller onu çoğaltır,
“Nedir” derler, “nedir o sır”,'b' harfinde pinhan olan.
.
Dost takmış kemendini,boynuma düğümlemiş,
Azad eylemez beni,ben bırak diyememki.
Çeker boynumu çeker,ne yön olsa giderim,
Diyememki gelemem, yol ırak diyememki.
Hızır gibi gezer, cisme bürünür,
Kâh semalarda kâh arzda görünür,
Kabri Bağdat’tadır, yüzler sürünür,
Tespihi arşa çıkan, pirim var benim,
Şu Bağdat ilinde, yârim var benim.
Ruhumu bir hicrana koyup böyle yaralı,
En deli ayrılığın içine ittin beni,
Zulümdür bu yaptığın ey gözleri karalı,
Ansızın, apansızca, bırakıp gittin beni,
Neyleyim artık canı, canandan ettin beni.
HalilUllah olmadan, ateşe dalınır mı,
İçi su alan tekne, deryaya salınır mı,
Ecel geli verince, vakitten çalınır mı,
Yolcuyuz bu dünyada, deli gönül eylenme.
O son vakit gelince, yalan olur tüm işler,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!