Yalnızlık Resimleri
Bir akşamüstüydü,
Eskilerden kalan yalnızlık resimlerimi yaktım
Meğer parmaklarımdan kayıvermiş bir gençliği de yakmışım.
Gene sessizleşti ortalık
Evli evine ya biz garipler?
Yine sahil kenarındaki eski banka mı?
Orada da uyunmaz ki…
Her gece, üstüne kazınmış aşkların
Çığlıkları ürkütüyor beni
vurulmuşum ben sözlerinle
kor alev dudaklarından
kavrulmuşum
kahrolmuşum
...
yanılmışım dudakların
ey nazlı gelin!
salınma gayrı ötelerde
hal çaresini bulana dek
tüm cefalar yara oldu.
beklemek
alnıma kazılı kalan bir bela oldu!
AT
sahipsiz, sakin ve yorgun atları andırıyor halin
kaç akından yaralı bereli geldin de belli duruşundan
kac tay yedi gürzlerı de sen akıncının eseri ile savdın bunları
hadi şimdi yılkılık günlerine duydugun özlemi tat samanınla
Yalanını seveyim senin
Ne de güzel dökülüyor
Gül rengi dudaklarından
Ne de çokmuş oraya buraya
Gün bitti
ve yüzümde kuruyan birkaç damla
Ahım gitti ardın sıra
silindi üç beş hatıra
Kal demeye ne hacet
koskoca bir sevda
Ve bir ayna iç içe geçmişiz odamda
Sunar durur yalnızlığı benden bana
Bazı zamanlar
Ki zamanın genellikle durduğu anlar
yokluğunun eti kemik geçtiği
aynalar da konuşur
bir surete sesi
gözlerden geçer
demlenmiş hayat kitabından
acımtırak masallar okur
saçının her teli
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!