Yoruluyorum, günlerce çileden çıkmış gözlerimle
Yanılıyorum, hâkim olamadığım sözlerimle
Yıkılıyorum, gidişlerinden arta kalan resimlerinle
Yasaklanıyorum, sana dokunamayan ellerimle
Ve yağmur durulur
Bir şehir akar caddelerden
Mazgallara biriken
Gün görmemiş çocukların
Masum ve pak günleridir
Şehrin kaldırımlarından geçer
ve yağmurlar arındırır bir şehri
yıkadıkları kaldırımlardan
bir zamanın yaşanmış
sonrasında unutulmuş sevgilileri
Yağmurlar yağarken
..............en sevdiğim şarkı başlardı
Her damlanın camdaki tınısı
..............büyülerdi beni
Şakırdardı,
........... şairlerin şiirlerindeki dizeler gibi
Yakışık almazdı doğruları söylemek
ben de yalan söyledim istemeyerek
yıldızlar saçında tac olmuş
gözlerinin mavisinde martılar
ellerinde ruhum can bulmuş
Aslında hiçbir şey anlatmadı şairler
Biz kuşları görünce
Şarkıları dinleyince
Bir de gidenleri düşündükçe
Bizi, bize anlattı bütün şiirler
yalanlar dizili hem mazimde hem önümde
benden olmayan ama bana zehir olan
sabahları yalandan doğuyor güneş, yalandan
ışığı bir serap, çok uzak sıcağı yalandan
Hakanı olup ta viran eylediğim diyarların içinde,
ihtiyar bir kılıçtar elinden çıkan okun ucu,
pas tutmaz demiri bile bu denli beni yaralamaz idi....
senin bakışlarından gelen bu hazan okları olmasaydı;
bu diyarların hakanı iken; hiç sana köle olur muydum?
Yalnızlık
Denizanalarının boşluktaki dansı
Yüz binlercesi
Aynı ritmin aynı ahengin ritüeli
İşte yalnızlıkla olan kesişme noktam
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!