Sebep gerek vuslata
Özlemler dinmez bazen
Benim vuslatım sensin
Özlemlerim hep sana...
Saatlerin en durgun zamanı şimdi
Yeşillikler rengini alır gözlerinin
Sahilde martılar mırıldanır ismini
Dalgalar eşlik eder çarparak kayalara
Memnun bütün varlıklar sen varsın diye
Gözlerim uzaklara dalıyor sensiz
Yine senden uzak,senden habersiz
Buradayım ama kimsesiz
Seni görmek isteyen gözlerim sahipsiz
Sevdanın esiri olmuşum kendimden habersiz
Hani şiir kokar ya bazen kadınlar
Duyarsın
Sonra şiir yazasın gelir
Şiir kokana
Aslında sen kokuyor her taraf
Bu şehir
Ve sen yine yoksun yar
Gözlerim yollarda ağlar
Ve sen yine yoksun yar
Ayrılık içimde büyür
Hatırlar mısın
Ne yazacağımı unutturdu gözlerin…
Bakınca derin derin
Unutasım var herşeyi
Bırakarak bir kenara
Sessiz akan ırmak gibisin
sakin,içten,lahuti…aşk
Ben senin gözlerinde kaybettim herşeyi
İnce gülüşünde
Tebessüm edişin alıp götürür beni en uzak ülkelere
Hala bana çok mu seviyorsun beni diyorsun ya
Çok kelimesi yitirdi anlamını bende
Hafif kalır sanırım
Ayrılamam şiirden
Ben şiirsiz yapamam
Kopamam sevgilimden
Koparsam yaşayamam
Okşamazsa ruhumu
Sıralı ikilisiyiz aşkın
Fonksiyonumuzda uyuşuyor korkma
Bağıntılarımız bile simetrik
Benim limitim sonsuza gider
Denkleminin sabit sayısı benim
Çözüm kümen (N,U,R,İ)
Tuhaf bir duygu yoğunluğu
İçerimde
Gözlerim boşlukta dolanır
Avare
İnce bir sızı iner
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!