Mehmet Mustafa Gündüz Şiirleri - Şair Me ...

Yaşadığın şehir, oturduğun ev,
o duvarlar, o sokaklar…
Gözlerinin değdiği ağaçlar,
adımını attığın yollar,
seni görebilen insanlar, hayvanlar…
ve senin izini taşıyan her şey,

İnsan sevmeye meyilli gönlü yüce bir varlık.
Muhabbet-i ilâhi için yarattı onu hâlık.

İnşirah suresine ben sımsıkı tutundum.
Sıkıntıları kör kuyuya attım duruldum.

Karşılıksız sevmek ne kadar güzelmiş meğer.
Dualarım hep seninle, sen mutlu ol yeter.

Aşk, kavuşamamaktır;
ben, buna talibim.
Korkma; haddimi bilirim.

Şu an bir korku kapladı içimi...
Hayır! Hayır! Her yerimi…
Allah’ım!..
Gözyaşlarıma hâkim olamıyorum…
…
Korkuyorum…

Bir günah işlerim de
bir melek gibi uçup gidersin diye,
öyle çok korkuyorum ki…

Haya bir insana bu kadar mı yakışır.
Seni gören melekler birbiriyle bakışır.
Melek misin, insan mı; akılları karışır.
Haya bir insana bu kadar mı yakışır.

Mevlâ muhabbet etti de yarattı âdemi.
Aşk diyarı kıldı âdeme cümle âlemi

Neredesin?
Uzun zamandır ne seni görüyorum ne de ismini.
Kaçırdığımı biliyorum umut trenini.
Sadece merak ediyorum,
ve bilmek istiyorum;
şiirlerime değiyor mu gözlerin?