Mehmet Macit Şiirleri - Şair Mehmet Macit

(Erkek Milleti)


Yarenlik maksat amma dedikodu bitmiyor.
Tembellik başa bela işe adım atmıyor.
Kadın koşsun her işe, aşa da tuz katmıyor.

Düşerken gazeller tutuldum aşka,
Aldandım sözlere savruldum meşke.
Görmeden cananı ölseydim keşke,
Kara kış ayında duygular taştı.

Dönünce meczuba dediler: Buldu.

Yaşıyorsam bu aşkı elbet bu benim suçum,
Boynuma doladığın kolların suçu yok mu?
Suskun kalma ne olur kalmadı artık gücüm,
Gelemiyorsam sana yolların suçu yok mu?

Yakışır mı pişmanlık? Yanarım bin kez daha.

(dinmeyen bir yaradır çocukların dramı)

Silinmez akıllardan yaşanılan acılar.
Kirletildi vahşice küçük yaşta bacılar.
Katledildi hunharca çoluk çocuk hacılar.
Sevgiyle kucak açan müşfik ele gülümse,

(İki bin on altı yılından izlenimler)
kahvehanelerde oyun bahane gözler haberlerde…
amele pazarında iş beklemekten bıkanlar da bir merak…
hemen her ortamda nefret dolu nutuklar…
cami cemaatinde derin sohbet ezan saatine bakan yok…
dillerde aynı söylem:

(Hikâye)

Sevmek ve sevilmek arasındaki ince çizgiler


Hafif hafif esen gece esintilerden korunmak için, ateşin karşısında sıcak havanın geldiği yöne uzanır gibi oturmuştum. Ara sıra istemeden de olsa havaya karışan sıcak dumanı soluyordum. Boğazımın acı acı yandığını fark etsem de, yerimi değiştirmeyi hiç düşünmedim.

Yıllar süren yasıma,
Elli olmuş yaşıma,
Köşede bir başıma,
Aşkından üşüyorum.

Gönül özlem anında,

Kokteyl kurmuş örgütler! Korku saldı, gördün mü?
Başkentin ortasında halk kıyıldı, gördün mü?

Yok mu şu makul şüphe? Geziyor canlı bomba,
Kalem tutan elleri, hapse aldı, gördün mü?

Nicedir halleri bir haber salmaz,
Kavruldu ciğerim, yaş doldu göze.
Göç etti turnalar yıllarca gelmez,
Canımı verirdim bir tatlı söze.

Yediğim ekmeğe hasreti kardım,

istemem kamaranı ambarın senin olsun,
güverten bana saraydır.
götür beni enginlere,
yıkansın bedenim yosun kokan sularla.
arınsın ruhum poyraz yelinde aşktan,
ne adı kalsın aklımda,