Mehmet Macit Şiirleri - Şair Mehmet Macit

Sıra, sıra serviler, uymuş gezdiğim yere
Rengarenk gazelleri, dostça ezdiğim yere.
Huzur veren resmini, bugün sezdiğim yere
Sonbaharımda geldim, beni anlasın diye.

Kalbe dolan kinlerin, sona erdiği yere.

Çiçekler Solarken!


İstesen de gönlüm senden asla vazgeçmez.
Seni asla unutamam güzelim.
Sen benim baharlarım oldun.

‘’Allah, askerimize, polisimize güç kuvvet versin,
Şehitlerimizin mekânları Cennet olsun. Amin.’’

Gelir Türk’ün ordusu,
Kaçar terör tortusu.
Onları haçlı besler,

Partilerin kavgası,
Vekillerin tafrası,
Hani Kıbrıs davası?
Elzem mi Anayasa?
Zamansız olur yasa.

Küfrettik yıllar yılı, dedik: ‘’Siyonist ülke’’.
Katletti çocukları, tecavüz etti mülke.
‘’Terörist Devlet’’ diye, imza attık bir ilke.
Duygusaldır bu Millet, sözlere çabuk kandı.

Posta koyduk Davos’ta, kırıldı mı bizlere?

o şehirde canım kaldı,
yüreğimi bir can aldı.
duyarım adını da koca şehir,
üşürüm.
saklı kalan anılar canımı yakar,
yandıkça,

(Dua)

Adalettin gücünü silah gibi kullanan,
Suçlu suçsuz askerin üzerine çullanan,
Yaylaları dururken yaban elde küllenen,
İlme beddua katan İmamların yüzünden,

(Gazel)

Güvenme her insana ansızın çeker gider.
Düşmeyesin yerlere gülerek bakar gider.

Taşa, başa ve yaşa oturma der büyükler,

Gezip, durdum sahili, dalgaları dinledim.
Ahenk dolu seslere eşlik edip inledim.
Vefa yokmuş bu aşkta, geç olsa da anladım.
Ömrünü bu sevdaya, bağlama deli gönlüm.

Kararmış ufuklarda bitkin halimi gördüm,

Söylemiştim ben sana baharda tut elimi,
Gönlümde yanan sevda, dudağında son bulsun.
Zalim olma güzelim hayat büktü belimi,
Hüzün dolu gözlerim artık seninle gülsün.

Güneş, coşku içinde duygular kışa teslim,