Mehmet Doğan Şiirleri - Şair Mehmet Doğan

Bir ağaç gibiyim
Rüzgarda sallanan
Senin karşında,
Kırılmadan,kopmadan.
Şarkılar söyler sana
Titreşen her yaprağım

Dilim yılan gibi
Kıvrılır durur
Sevgi saçar
Aşk saçar
Zehir değil.
Gözüm bakar görür

Yorulunca bir gün hayattan
Beklersin ölümü gelmez.
Sığınsan da ilahi adalete
Neden sesini duyan olmaz

Yorulunca bir gün hayattan

Yüreğimi koydum annem
Yüreğimi,kimsesizliğine
Yok olmuşluğuna yüreğimi
Dindirmedi hiçbir güç,
İçimde çağlayan derdi.
Ne çare oldu seni yaradan.

Şiirler öğretti hayatı,
Gökyüzünde bulut,
Suda balık olmayı.
Haremiye dik durmayı.
Şiirler öğretti
Kanadı kırık kuşu sevmeyi

Şimdi soruyorsundur,
Niye bu kadar kötüsün diye.
Sen öldün,ben anladım
Bu dünya kötülerin dünyası.
Neyse boş ver burayı
Söylesene be Cevat

Sıradan biriyim
Ne lükse düşkünüm
Ne de gösterişe
Viskiyide aramam
Rakı varsa kadehimde.
Ama tadınca mereti!

Şeytana kaptırdıysan elini
Allah dinlemez
Senin gönül dilini.
Sanırsın ki,
Allah yalnız Arapça duyar
Sen bir şey söyleme,

Takılırsın
Bir sarıklının peşine.
İnanırsın
O şeytanın sözüne.
Sen nasıl müslümansın
Allah kitap göndermiş,

Sıkıştırmış islamı
Beş vakit namaza
Aç gözünü bir bak
Şeytanlığın bini bir para.