Aşk dedim, anlattım yedi düvele
Seni kimse böylesine övemez.
Çiğneyip bu aşkı gitsen de ele
Seni benim kadar kimse sevemez.
Aydınlığa hasret dehlizler gibi
Sanma ki cahil sanma ki naçarım
Nefesim engin denizleri yakar
Gönlüm zengindir, kibirden kaçarım
Ben köylüyüm ellerim toprak kokar
Güneş hep benimle birlikte doğar
Yalan sözlerine sahte destanlar
Yazdığın günleri az mı gördük biz
Dikenin uğruna ne gülistanlar
Ezdiğin günleri az mı gördük biz
Sûret ile sîret insanda birdir
Aşk diye akarken ismin kanımda
Canıma kastettin ecelim sensin
Bir minik kuş öldü bak sol yanımda
Gurur duy kendinle katilim sensin
Ne aşkı tattırdın ne de sen tattın
İçimi dağlayan acıyı tattım
Kibirli bakışla terk edilirken
Sıktım dişlerimi içime attım
Son sözümü daha söylemedim ben
Elveda sözcüğü öyle bela ki
Tebessümün bendim inanmazsan bak
Sayfaları sevda kokan albüme
Aşktan yoksun kalan gözlerini yak
Sonra küllerini savur kalbime
Kökü bir ağacın dallarıyız biz
Artık fark etmenin zamanı geldi
Ademle Havvadan beri kardeşiz
Artık çark etmenin zamanı geldi
Zaman buz içinde bir su
Kırıp içmekten yoruldum
Bir şafak öyküsüdür bu
Günlerin katili oldum
Umudu hep erteledim
Dalar uzaklara gözüm ansızın
Bedenimi saran heyecanımsın
Bilsen ne tatlıdır bende aşk sızın
Sen bitmeyen sevdam, Erzincanımsın
Dünyaya gözümü ilk sende açtım
Garabetiyle engin bir miladı,
Kendisine hayran eyler Erzincan
Zarafetiyle makbul her icadı
Cümlesine üryan eyler Erzincan
Bir yanda peynir bir yanda bakırı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!