Mehmet Çakır Şiirleri - Şair Mehmet Çakır

Yine duman Vezirköprü Dağları
Yollarında kara gözlü yârim var
Çiçek açmış bahçeleri bağları
Baharında melek yüzlü yârim var

Toprağına havasına suyuna

Derin bir uykudan uyanmış gibi
Gözlerimi açtım Vezirköprü’de
Kara leke ile boyanmış gibi
İnsanlardan kaçtım Vezirköprü’de

Tek tek yoldum saçımdaki akları

Soğuk gecelere inat kor gibi
Yakar Vezirköprü Hapishanesi
Bu yerden ayakta çıkmak zor gibi
Yıkar Vezirköprü Hapishanesi

Hayaller zamana burda yenilir

Nice canlar yakmışsın
Çok yuvalar yıkmışsın
Aşka kurşun sıkmışsın
Vicdanın yok mu senin?

Pişman ettin beni de

Gurur aşkımızdan güçlü olsa da,
Pes etmek yok her tür hamleye devam…
Tümcemiz yüklemsiz yarım kalsa da,
Virgül şah, nokta mat cümleye devam…
Ömür yettiğince sevmeye devam.

Ben ne acılar çektim ben ne ağılar içtim
Korkmam yine içerim zehir bana vız gelir

Ben ne derin sulardan okyanuslardan geçtim
Yıkılsın tüm köprüler nehir bana vız gelir

Hangi dağın çiçeğiydin gülüydün
Seni soldurmuşlar yaban güzeli
Belki sen kırlarda hayat doluydun
Dertle doldurmuşlar yaban güzeli

Gözlerine hüzün düşmüş derinden

Hasretinle yanıp, kavrulduğumda,
Yüreğime düşen, yağmur damlamsın…
Yokluğuna kızıp, ağladığımda,
Gözlerimden taşan, yağmur damlamsın…

Seninle delirir, taşar ırmaklar,

Anladım bağrında neşeye yer yok
Her deminde kahır var yalan dünya
Sende insanlıktan zerre eser yok
Kimsede kalmamış ar yalan dünya

Bana siyahların düştü renginde

Kalabalık bir şehrin, ortasında ben yalnız,
Varlığımdan bihaber, insan denen müstesna…
Ne günümde güneş var, ne de gecemde yıldız,
Belki de şahsiyetim, sadece bir istisna…

Bazen sessiz sedasız, sokaklarda yürürken,