Mehmet Çakır Şiirleri - Şair Mehmet Çakır

Sevda dedikleri zulümden beter,
Sanki çöle düştüm mecnun misali…
Hasret dedikleri ölümden beter,
Ateşinde piştim mecnun misali…

Sevdayla gündüzlü geceli oldum,

Masum çocuk gibi o güzelliğin,
Aşığım ben sana, menekşe gözlüm…
Seni seveceğim, sonsuza değin,
Vurgunum ben sana, menekşe gözlüm…

O servi boyuna, ince beline,

kalbimi çepeçevre kuşatan
bir hissiyatın müsebbihi
mavi Marmara’nın bahar gözlü kadını
aklımdan çıkarmaya çalıştıkça,
ruhumun derinliklerine batan,
içimden atmaya çalıştıkça,

Mazlum coğrafyaya karanlık çökmüş,
Siyonist çizmeler ezer canları.
Dilsiz şeytan susmuş boynunu bükmüş,
Kimse durdurmuyor akan kanları…

Okyanus ötesi öfke kusturur,

Bir imtihan için, geldik dünyaya,
Bir gün gideceğiz, misafiriz biz…
Bu hayat fanidir, benzer rüyaya,
Hep uyanacağız, misafiriz biz…

Günahın bedeli, cehennem elbet,

Uzun bir yolculuk aşk denen lügat,
Gezdim kelimesi kelimesine…
Sayfa sayfa satır satır pür dikkat,
Süzdüm kelimesi kelimesine…

Ferhat’a sevdirdi çirkin kadını,

Aşkı gerdim iki beden arası,
Gönülden gönüle mahya eyledim…
Kapandı onulmaz yürek yarası,
Bütün acıları ihya eyledim…

Aşk diyerek yanar inler yüreğim,

Gidişine hala inanamadım
Geliver geriye mucize gibi
Senin hasretine dayanamadım
Dönüver geriye mucize gibi

Kahrediyor beni yersiz inadın

Gök kubbeyi inşa eden O Mimar,
Nakşeylemiş her zerreye bir sanat…
Ezelden ebede kusursuz imar,
Baştan sona bir şaheser kâinat…
O’nun kontrolünde tüm mükevvenat.

Gecenin bir vakti aldım kalemi,
Sana şiir yazdım mum ışığında…
Hayaline dalıp bütün âlemi,
Senin ile gezdim mum ışığında…

Pencerenin karşısına oturdum,