Mahsun Doğan Şiirleri - Şair Mahsun Doğan

Bir hayal ne denli büyük olabilir Gonca
Sen hayalimdeki dört yapraklı yonca
Hayalden yakın hayattan beri bir durak
Baksana Yıldızlar da döküldü, sema kurak

Yüzünü ezberlemek gerek, unutuyorum

Gündoğumunda
Seni seviyorum dedi adam
Günbatımında gitti kadın
O adam için Gün
Bir daha hiç doğmadı
Ama her gün yüreğine battı

Affet Rabbim
Çok büyük bir günah işledim
Kader diye alnıma yazmadığını
Keder diye ben kalbime kazıdım

Vakurdu sözleri ve kirliydi sakalı
Onurluydu yaşamı ama kırıktı yüreği
Pusluydu yolu ve mühürlenmişti kaderi
Kardeşlik dedi ama kardeşten yedi darbeyi

Giderken Asil bir hüzün vardı yüzünde

Kurtlar sofrasında kaldım
Sabır tesbihiydim ama dağıldım
En mutlu günümde bile ağladım
Ben yokluğuna hâlâ alışamadım

Bütün kanlı gölgeler üzerimde

Anne özlemi sarmış kimsesizler yurduyum
Kaderime açtığım savaşta mağlup bir orduyum
Çok kez yuvamdan kovulup soğukta uyudum
Tatlı hülyalardan hep süzüldü acı bir yudum

Sonra ansızın rahmet misali çıktın karşıma

Kimine karanlık zemheride tan
Kimini gökyüzünden aşağı atan
Kimine Lokman Hekimi aratan
Kimini kendi cehenneminde yaratan

Seni unutmak için verdiğim mucadeleyi
Sen beni hatirlamak için vermedin

Sen müebbetlik bir mahkûmun
Dilindeki özgürlük türküsü

Sen vefalı bulutların
Rahmet kokan büyüsü

Nedir çektiğimiz bu acı
Daha kaç kez dile getirilmeli
Hangi affedilmez günahın bedeli.
Kim yıktı mahalle çeşmelerini
Baksana Suyun bile tadı değişti
Şemsiyeler icat edildiği gün