Leyla Gül Varoglu Şiirleri - Şair Leyla ...

Gölgemin sessizliğinde
Aşk ile örerken kendi zindanımın duvarlarını
Bir çocuk inanciyla inanıp,
Adını ezber eden yorgun yüreğim,
Parçalanıp dağıldı,,

Yoksun
Hasretin çoğalır yüreğimde
Suskunluğun tam orta yerinde
Anılara sığınır
Yitik günler yaşarım
Günümü gecemi kuşatan deli bir sevda bu,

Geçerken uğradım yarin bağına
Başını çevirdi, el etti beni
Dokunup kırmadım, gül budağına
Dallarına küskün, gül etti beni

Görmedi sevdamı, gözünde perde

Gül yüzlü sevdiğim düştüm aşkına
Yaralı kalbimi, görsen olmaz mı
Merhamet eyleyip gözüm yaşına
Sensiz hallerimi sorsan olmaz mı

Hasreti sen diye sardım saralı

Ne zaman doğdum diye sordum anama
Sorma unuttum dedi!
İhtilal çocuğuymuşum
Umutsuz karlı bir günde
Zamansız gelmişim dünyaya
Islak bir pazar günü konmuş adım

Ben eskiden güzeldim
Güzel bakardım her şeye
Güzellik bir çocuğun gülümseyen gözlerindeydi
Çocukluğumu kaybettim
Bakamıyorum artık güzel hiç bir şeye
Bakışlarında kaybettim güzelliğimi

Tertemiz toprağa aktı yine kan
Sabır orucundan çıkma günüdür
Ay yıldız altında ağarırken tan
Silaha mermiyi takma günüdür

Melekler taşıyor şehit naşını

Dünya yalan imiş insanlar fani
Onca sevdiğimiz nerede hani
Bir asır yaşasan ölümdür sonu
Toprağa katıyor ömür dediğin

Yıllar uçup gider kader yazılır

Damarımda akan kan gözlerimdeki nursun
Aşk oduna yanarken kalbe közün düşüyor
Gönül bağımda güller bir kez yeşeredursun
Tomurcuklar açarken güle yüzün düşüyor

Sabahsız gecelerim özlemin buram buram

Pervanesi oldum aşk-ı ateşin
Közü senin olsun kül bana yeter
Gönül bahçesinde yoktur bir eşin
Güller senin olsun dal bana yeter

Ağlar ezgilerim inleyen telde