Leyla Gül Varoglu Şiirleri - Şair Leyla ...

Gidiyordum
Ellerini tutmadan
Gözlerine bakmadan
Oysa göğsüne yaslanmak
Sessizce ağlamak vardı
Yok yok

Özgür semalarımın al duvaklı gelini
Yedi cihan diz çöküp öpsün nurdan elini

Ecdadımın kanından almışsın al rengini
Cumhuriyet ruhunda bulmuşsun ahengini

Masada iki fincan kahve vardı
Oysa tek başınaydı
Belli ki beklenip gelmeyen biri vardı
Hava soğuk hava ayazdı
Üşüyen ellerinin farkında bile değildi
Bir âmânın bakışkarı kadar kör

Tırmandıkça büyüyor dağlar
Bir yerlerden tutunamıyorsun.
Araf'ta kalmış gibi
Ne toprak kabul ediyor
Ne de hayat.
Can yanıyor,ten acıyor

Ömrümün her gününde asırlık elem saklı
Elveda gönül hazım tek sevdiğim elveda
Adın kalbime mühür artık dilde yasaklı
Elveda gönül sazım tek sevdiğim elveda

Söylediğin son sözün yüreğimi dağlarken

Kıymet bilmeyene verirsen değer
Yerlere serer de çula çevirir
Haklıyken başını eğersen eğer
Seni on paralık pula çevirir..

Bu gönül sevdası kalbe çileyken

Vedâlar sağır yaparken kalbi
Dilini çözemem ayrılığın
Dudaklarıma yerleşir
Kırılgan bir tebessüm
Sevdalar sessizliğe yüklenir
Dağlanır düğüm düğüm olur

Kalp sevgi aynasında yansıtırken yüzünü
Aşk ile olur tûrap gül-nikâbın sevdiğim
Gönülde yanarken kor saklıyorsa közünü
Böyle sevmesi sevap gül-nihâlin sevdiğim

Sevilmek güzel ama. hüner sevmekmiş meğer

Hiç bir şey silemez dildeyse kara
Çaresiz onulmaz dil yarasıdır
Kapanır alınan en derin yara
Dermanı bulunmaz dil yarasıdır

İster haklı ister haksız talepten

Üşüyor yüreğim can pare pare
İsyanım derinden taştı korkarım
Şaşırıp haline kaldım biçare
Sözlerin haddini aştı korkarım

Sevgi fidanını gönülden söktün