'uzaktaki kendi biliyora'
Yüzüm siyahlığın susaçmışlığında, uzak kalmalar, kalıtım olunca üst benimde beni terk etmiyor özcülerin.
İmgelerimin zerreciğinde sana sunduğum her zerre zerrine seciler sıralarken, sen aşkı yeniden rengime hum asil kıldın.
Hazan hanlarında, aşkın zanları misafir kalışımı ütülüyormuş hayat ile sanmak arasında.
Alabora olmuş her anım yeniden dalgaların ezberleniyor, yeniden soğuklarına sulanıyor sular.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var