Kuşların Müzeyyen Hemşiresi

1/:
Komşumuzdu Müzeyyen abla.
Ellerini severdik onun,
Yumuşak,tüy gibiydi.
Gezinirdi saçlarımızda
Sevgili Müzeyyen ablamız,
Sanki annemiz gibiydi.
1a/:
Bir arzusu vardı onun,
Ne ev isterdi ne para,
Hemşire olup beyaz melekler gibi
Şifa dağıtmak hastalara.
2/:
Komşumuzdu Müzeyyen abla.
Gözlerini severdik onun,
Kışta kar üstünde güneş gibiydi.
Bakarken yüzümüze,
Sevgili Müzeyyen abla,
Sanki ateş gibiydi.
2a/:
Bir gün boş arsada,
Kırık kanadını sardı,
Minnacık bir serçenin.
O günden sonra,
Bütün yaralı kuşların,
Tüy gibi elleriyle şifa dağıtan
Melek gibi bir hemşiresi vardı.